Vanmorgen heb ik weer hardgelopen.
Dit keer om precies te zijn 6.2 km in 38 minuten. En het ging lekker.
Ik weet ook wel dat dit geen wereldtijd is maar ik heb nu 6 keer gerend in 2,5 week en ik begon met 5 km in 35 minuten waarbij ik helemaal kapot ging. Vandaag kon ik met gemak deze afstand lopen en ik verbeterde mezelf zelfs elke 5 minuten (van verbazing riep ik elke keer: "What..the..fuck?" maar het voelde telkens als een kleine overwinning)
Een tijdje geleden werd de Ten Miles weer gelopen en omdat er wat mensen meededen die ik kende besloot ik even te gaan kijken. Meteen toen ik al die fanatieke lopers zag (die soms nog net niet kruipend over de finish kwamen en soms nog een eindsprintje konden trekken) dacht ik: "ik wil dat ook. Volgend jaar ga ik meedoen aan de Ten Miles."
Nou ken ik mezelf. Vaak heb ik zo'n ingeving en daar blijf ik dan een paar dagen enthousiast over en daarna denk ik: "Nehh, toch maar niet". Maar ik heb besloten dat ik dit jaar echt ga doorzetten en dus ook echt die Ten Miles ga lopen.
Ik heb altijd fanatiek gesport. Vroeger heb ik geturnd, gejudood (zo gevaarlijk was ik, met m'n blauwe slip), gezwommen, getennist en 14 jaar gehockeyd. Met een team keihard voor de overwinning gaan, is echt een van de tofste dingen die ik ooit heb gedaan. Door fanatiek te trainen hebben we op landelijk niveau kunnen spelen. Ik mis dat nog steeds: sporten met een doel (en niet om af te vallen of omdat het moet).
Dus ben ik nu bijna 3 weken aan het trainen. Alleen. Ik had bedacht dat dat het handigst is omdat je anders afhankelijk bent van iemand anders. Gaat diegene niet, ga jij ook niet. Smartass I am!
Eerst vond ik rennen geen reet aan. Dan deed ik het ook wel eens maar meer omdat de sportschool dan dicht was of omdat het lekker weer was en het zonde was om binnen te gaan sporten.
Maar nu vind ik het niet alleen een stuk leuker, het werkt ook een beetje therapeutisch. Ik maak m'n hoofd even leeg en ik heb weer energie terwijl ik opstond als een oud wrak.
Hardloopschoenen zijn lelijk maar wel echt een must!!
De eerste stap is het lopen van de 5 km bij de Bredase singelloop op 7 oktober. Dat moet goed komen. En stiekem voelt het best lekker om te weten dat je die 5 km zonder al teveel moeite gaat uitlopen, omdat je ervoor geoefend hebt.
Ik kan het iedereen aanraden: een doel in je leven!
P.S Vrijwillers voor een nieuw hockeyteam?
www.nadeche.net
Een betere zangeres in 5 weken
Dit keer om precies te zijn 6.2 km in 38 minuten. En het ging lekker.
Ik weet ook wel dat dit geen wereldtijd is maar ik heb nu 6 keer gerend in 2,5 week en ik begon met 5 km in 35 minuten waarbij ik helemaal kapot ging. Vandaag kon ik met gemak deze afstand lopen en ik verbeterde mezelf zelfs elke 5 minuten (van verbazing riep ik elke keer: "What..the..fuck?" maar het voelde telkens als een kleine overwinning)
Een tijdje geleden werd de Ten Miles weer gelopen en omdat er wat mensen meededen die ik kende besloot ik even te gaan kijken. Meteen toen ik al die fanatieke lopers zag (die soms nog net niet kruipend over de finish kwamen en soms nog een eindsprintje konden trekken) dacht ik: "ik wil dat ook. Volgend jaar ga ik meedoen aan de Ten Miles."
Nou ken ik mezelf. Vaak heb ik zo'n ingeving en daar blijf ik dan een paar dagen enthousiast over en daarna denk ik: "Nehh, toch maar niet". Maar ik heb besloten dat ik dit jaar echt ga doorzetten en dus ook echt die Ten Miles ga lopen.
Ik heb altijd fanatiek gesport. Vroeger heb ik geturnd, gejudood (zo gevaarlijk was ik, met m'n blauwe slip), gezwommen, getennist en 14 jaar gehockeyd. Met een team keihard voor de overwinning gaan, is echt een van de tofste dingen die ik ooit heb gedaan. Door fanatiek te trainen hebben we op landelijk niveau kunnen spelen. Ik mis dat nog steeds: sporten met een doel (en niet om af te vallen of omdat het moet).
Dus ben ik nu bijna 3 weken aan het trainen. Alleen. Ik had bedacht dat dat het handigst is omdat je anders afhankelijk bent van iemand anders. Gaat diegene niet, ga jij ook niet. Smartass I am!
Eerst vond ik rennen geen reet aan. Dan deed ik het ook wel eens maar meer omdat de sportschool dan dicht was of omdat het lekker weer was en het zonde was om binnen te gaan sporten.
Maar nu vind ik het niet alleen een stuk leuker, het werkt ook een beetje therapeutisch. Ik maak m'n hoofd even leeg en ik heb weer energie terwijl ik opstond als een oud wrak.
Hardloopschoenen zijn lelijk maar wel echt een must!!De eerste stap is het lopen van de 5 km bij de Bredase singelloop op 7 oktober. Dat moet goed komen. En stiekem voelt het best lekker om te weten dat je die 5 km zonder al teveel moeite gaat uitlopen, omdat je ervoor geoefend hebt.
Ik kan het iedereen aanraden: een doel in je leven!
P.S Vrijwillers voor een nieuw hockeyteam?
www.nadeche.net
Een betere zangeres in 5 weken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten