Dag Ysai

Vandaag heb ik mijn lieve broertje uitgezwaaid. Nou ja, broerTJE...een boom van een kerel is het. Met een piepklein hartje.
Mijn broertje gaat namelijk 1 jaar een master doen in South End, op 3 kwartier afstand van Londen.
Ik ben jaloers. Maar echt.

Ten eerste: LONDEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! (Denk hier een oeloeboeloe dansje bij en een irritant blij gezicht en uiteindelijk een rood aangelopen kop).

Ten tweede: Ik wil ook weg van hier en studeren in het buitenland. Helaas ben ik saai en woon ik in Tilburg.

Ten derde: Mijn broertje heeft altijd gezegd dat ie rijk wil worden. Ik wilde schrijfster, politieagente, actrice en zangeres worden (goeie eenduidige visie) maar mijn broertje wilde rijk worden. Nou denk ik dat het hem nog serieus gaat lukken ook. Hij heeft een vlotte babbel, doorzettingsvermogen, kennis en goede ideeën. Met de master die hij gaat doen wordt hij alleen maar beter (gericht op ondernemerschap). En ik gun het hem heel erg!

Ten vierde: Online marketing is waar hij op dit moment mee bezig is. Omdat hij ook een sportfanaat is, heeft hij met een vriend van hem het volgende idee bedacht. Checkkkkk:
http://www.hetgymbalgeheim.nl/ (Ja inderdaad, ge kunt de groeten uit Brabant krijgen)

Ten vijfde: Ik mis 'm nu al.

www.nadeche.net

De uitvaartvakbeurs

Ik heb vandaag gezongen op de Uitvaartvakbeurs. Een mond vol.
En een evenementenhal vol. Ik wist niet wat ik zag.
Daar kwam ik aangereden in m'n rode bak, lekker naïef gedacht dat ik dichtbij de ingang kon parkeren. Nou, het leek de Efteling wel. Rijen met auto's en opgewekte (!) mensen die uit die auto's stapten.
Ik weet niet..maar een Uitvaartbeurs klinkt mij niet als een gezellig familie uitje in de oren.

Voordat ik binnen was, was ik een kwartier verder. Eerst natuurlijk een roteind lopen naar de ingang, daarna moest ik nog een vierkantje met m'n naam en gegevens uit het entreebewijs knippen, dat in zo'n plastic ding doen met een speld zodat iedereen kon zien wie ik was en toen mocht ik doorlopen.
Dat vierkantje kon je daar ter plekke uitknippen. Er lagen daar scharen (aan touwtjes) voor mensen die thuis niet langs de stippellijntjes hadden geknipt (like myself). Ik vond dat toch enigszins dubbel..scharen zijn gevaarlijk. Mensen met (zelf)moordneigingen zouden daar verkeerde dingen mee kunnen doen. Aan de andere kant, dan staat er ook wel meteen een kist voor je klaar.

Ik heb m'n ogen uitgekeken. Wat je aantreft op zo'n beurs! Sowieso zijn daar 3 dagen lang elke dag minimaal 4000 bezoekers. Wel vanuit het bedrijfsleven maar dan nog. Dat is veel.
Ik zag kisten staan, van hout tot goud (van €48000!!!!), graafmachines (leuk voor een visueel ingesteld persoon als ik), sjerpen met kruisjes, koetsen, urnen, kaarsen, kruizen, bloemstukken etc.
Dracula had zich thuis gevoeld.

Afijn, ik moest dus een mopje zingen ter promotie van een heel mooi bedrijf:
Silene uitvaartmuziek. Respect voor deze jongens! Ziet dat er mooi uit of ziet dat er mooi uit??

Speciaal voor de gelegenheid had ik hele speciale en bijzondere nummers uitgekozen zoals 'Use somebody' en 'Make you feel my love'. En natuurlijk klassiekers als 'Death of a discodancer' en 'Born dead, buried alive'.
Ik heb me kostelijk vermaakt.

www.nadeche.net

De Afghaan

Gisteren heb ik samen met la familia + di boyfriend gegeten bij 'De Afghaan'. Zo heet het niet, maar het klinkt leuk. En het was verdomde lekker.

Voor €27,50 krijg je een verrassingsmenu. Alleen van die naam krijg ik al spontaan neiging om te gaan touwtje springen en te hinkelen. Het verrassingsmenu bestaat uit een voorgerecht, een hoofdgerecht en een toetje. Maar niet zomaar 3 gangen zoals je in elke vreetschuur tegenwoordig krijgt. Neen volk! Neen!
De tafel wordt volgezet met verschillende voor - en hoofdgerechten. En bij alles komt de chefkok een uitleg geven. Dat roept een groot gezelligheidsgevoel op. En alles smaakte anders en bij elke hap proefde je weer iets nieuws. Het was smullen geblazen. Had je achteraf nog niet genoeg op, mocht je gewoon om meer vragen.
Ik ben geen toetjesmens maar dit...mogen ze me zelf 's nachts door de strot duwen. Twee soorten zelfgemaakt ijs (1 met rozenblaadjes en 1 straciatella) en een vanille griesmeelachtig puddinkje, zongedroogde mango en cranberries en Afghaanse amandelen. Ik had het zelf niet beter kunnen bedenken.

Wat ik extra mooi vond, was dat dit restaurant gerund werd door twee (uit Afghanistan afkomstige) broers, rond de 30 jaar. Zij woonden allebei 16 jaar in Nederland en hebben van hun hobby hun beroep gemaakt. Een van hen was de chefkok. Hij vertelde dat hij wel een koksopleiding had gedaan maar dat dat allemaal gebakken lucht was. Waar hij het vak echt had geleerd, was bij zijn moeder. Hij was echt in de leer gegaan, dat is toch geweldig? Zes maanden lang heeft hij elke dag intensief gekookt en hij kon ons dan ook precies vertellen wat de werking was van kruiden en waarom bepaalde kruiden goed bij elkaar pasten, hoe je producten op de beste manier kon bereiden etc. Hij gaf ons zelfs een zakje kruiden mee naar huis.
Ik, fan van alle kookprogramma's op tv, was erg geboeid door deze gepassioneerde jonge vent en zijn even gepassioneerde broer. En gelukkig voor hen, liep het restaurant ook nog eens heel goed. Het was gezellig ingericht en netjes. Wat wil een hongerig mens nog meer?

Het drong ook weer even door wat voor een ongezellige eters Nederlanders zijn. Het moet allemaal zo snel mogelijk en zo simpel mogelijk en vooral gemengd kunnen worden met aardappelen en appelmoes. Dames en heren, de maaltijd is een rustpunt!

Sarban, oftwel de Afghaan (<-- DIT IS HET!)



www.nadeche.net
Een betere zangeres in 5 weken

Juffrouw Laumen

Ik heb vandaag een kind aan het huilen gemaakt. Ik ben namelijk mevrouw Laumen voor een aantal pubers. En die pubers gedragen zich niet altijd zoals het hoort.

Deze les werkten ze in twee groepen: de ene helft was bezig achter de keyboards, de andere helft met een andere opdracht. Als juffie kun je niet op twee plaatsen tegelijk zijn.

Het toeval wilde dat ik een leerling hielp die noten speelde die zelfs Mozart nooit verzonnen zou kunnen hebben (in a bad way), en er tegelijkertijd achter mijn rug iets anders gebeurde.

Namelijk dat Sieb en Siar (Bassie en Adriaan vermomd als brugklassers) elkaar aan het rammen waren met etuis. Erg leuk. "Ja, ga je maar melden", zei ik op een echte juffrouwtoon (zo irritant rustig en beheerst). Verschrikt liepen ze (zonder tegenstribbelen!) het lokaal uit om een briefje te gaan halen bij de leerlingenbalie. 

Op zo'n foeilelijk oranje vel moet je dan als docent invullen wat de straf is die je gaat opleggen. Ik had bedacht: een heerlijk ontspannen middagje nakomen en strafwerk schrijven. Echt TE kut. 

Wat is dat toch, dat je nu dingen doet die je als leerling intens haatte?

Toen ik dat zei, zag ik bij Sieb al een traantje blinken maar hij hield zich nog groot. Ik hoopte voor hem dat het daar bij zou blijven, omdat ik me goed kan voorstellen dat je op die leeftijd en als jongen zijnde niet kwetsbaar wil zijn in het bijzijn van klasgenoten.

Daar bleef het niet bij. Een trillend lipje en nog erger blinkende oogjes. En toen rollende tranen. 

Ik kreeg spontaan spijt.

Maar ik heb geleerd: blijf bij je maatregel. Je wil toch enigszins gezag uitstralen.

"Hee Sieb, zo erg is het toch niet?" zei ik in een poging hem gerust te stellen. (Ook naaiend trouwens, want ik heb die rotstraf bedacht). 

"Nee maar ik vind het gewoon heel vervelend dat ik moet nablijven. Maar het is wel heel terecht", snikte Sieb.

Hallelujah! De jongen heeft geleerd van zijn daden.

Doe ik toch nog iets goed. 

www.nadeche.net

Een betere zangeres in 5 weken

Jingle bells

Zodra het kouder wordt, zo rond deze tijd, krijg ik meteen een onverklaarbare zin in kerst. Een soort honger naar kneuterige gezelligheid: rond de kerstboom zitten (wie doet dat in vredesnaam echt?), lekker eten met z'n allen, m'n moeder die elk jaar weer voor veel te veel geld cadeautjes koopt terwijl we toch echt een gezamenlijk bedrag hadden afgesproken (de schat), sneeuw, warme chocolademelk, kerstfilms ('Home alone' tot in den treure) en vakantie.

Ik vind het werkelijk HEER-LIJK! 

Over 'Home alone' gesproken. Hoe leuk blijft die film? Vooral deel 2 (Lost in New York) kan ik zowat meepraten. "Merry Christmas you filthy animal. And a happy newyear" Of eh..."Harry, I've reached the top!" (en vervolgens flikkert ie 3x zo hard naar beneden). Of eh..."We're the sticky bandits" (supersterk zo'n handschoen met plakband). Of "Jaikss, I did it again" (als Kevin als enige van zijn familie in New York blijkt te zitten). 

En ik blijf het stoer vinden hoe Kevin met waskrijt een plan tekent op een stuk papier en het vervolgens zo uitpakt dat ie 2 'levensgevaarlijke' bandieten (love that word) zo te grazen neemt. Met een beetje hulp van het duivenvrouwtje uiteraard. Ik ben verliefd.

Afijn, ik kan uren doorgaan. 

En what about kerstmuziek? Ik moet stiekem bekennen dat ik afgelopen week 'Ella wishes you a swinging christmas' van Ella Fitzgerald heb opgezet (EEN AANRADER) omdat het me een goed gevoel geeft. Natuurlijk vooral door het blije rendier op de cover van de cd (of koe, of giraf, ik weet ook niet precies wat het is), maar ook een beetje door de muziek. Lekkere ouderwetse klank, heerlijk gezongen. Bij 'Have yourself a merry little christmas' hoor je zelfs nog dat een speler z'n trombone leegblaast voor z'n solo. Zucht :)

Ik waan mezelf meteen in een winterjas met een kop warme chocolademelk eeuwig lachend naast een sneeuwpop (in slowmotion natuurlijk). 

Een paar jaar geleden moest ik met kerst zingen in de kerk...met een ramvals orkest. Enig. Maar toch was het leuk, want mensen zijn blij met kerst. En dus ook met mij en m'n orkest.

En de zatte priester. (Oké, dat laatste is niet waar)

Vaak hoor ik dat mensen het erg vinden dat er helemaal niet meer bij de geboorte van Jezus wordt stilgestaan. Maar ik denk dan: de kerstgedachte is er wel. Misschien niet bij iedereen maar de meeste mensen zorgen er voor dat ze in die dagen omringd zijn met mensen van wie ze houden. Je geeft cadeautjes omdat je om die mensen geeft, je kookt voor ze omdat die mensen je gelukkig maken, je brengt samen tijd door omdat je daar door de drukte van alledag niet aan toekomt. 

Ik vind dat mooi. Dat is ook een van de redenen waarom ik nu al zin heb in kerst: het is 'gewoon' gezellig om tijd met familie en vrienden door te brengen (EN BELANGRIJK!). 

Enne...vannacht heeft het al gevroren. Yes!

P.S Ik zag 'Maarten' van 'Achter gesloten deuren' laatst in de Sky Radio reclame. 

www.nadeche.net

Een betere zangeres in 5 weken

Ren voor je leven!

Vanmorgen heb ik weer hardgelopen.
Dit keer om precies te zijn 6.2 km in 38 minuten. En het ging lekker.
Ik weet ook wel dat dit geen wereldtijd is maar ik heb nu 6 keer gerend in 2,5 week en ik begon met 5 km in 35 minuten waarbij ik helemaal kapot ging. Vandaag kon ik met gemak deze afstand lopen en ik verbeterde mezelf zelfs elke 5 minuten (van verbazing riep ik elke keer: "What..the..fuck?" maar het voelde telkens als een kleine overwinning)

Een tijdje geleden werd de Ten Miles weer gelopen en omdat er wat mensen meededen die ik kende besloot ik even te gaan kijken. Meteen toen ik al die fanatieke lopers zag (die soms nog net niet kruipend over de finish kwamen en soms nog een eindsprintje konden trekken) dacht ik: "ik wil dat ook. Volgend jaar ga ik meedoen aan de Ten Miles."
Nou ken ik mezelf. Vaak heb ik zo'n ingeving en daar blijf ik dan een paar dagen enthousiast over en daarna denk ik: "Nehh, toch maar niet". Maar ik heb besloten dat ik dit jaar echt ga doorzetten en dus ook echt die Ten Miles ga lopen.

Ik heb altijd fanatiek gesport. Vroeger heb ik geturnd, gejudood (zo gevaarlijk was ik, met m'n blauwe slip), gezwommen, getennist en 14 jaar gehockeyd. Met een team keihard voor de overwinning gaan, is echt een van de tofste dingen die ik ooit heb gedaan. Door fanatiek te trainen hebben we op landelijk niveau kunnen spelen. Ik mis dat nog steeds: sporten met een doel (en niet om af te vallen of omdat het moet).

Dus ben ik nu bijna 3 weken aan het trainen. Alleen. Ik had bedacht dat dat het handigst is omdat je anders afhankelijk bent van iemand anders. Gaat diegene niet, ga jij ook niet. Smartass I am!
Eerst vond ik rennen geen reet aan. Dan deed ik het ook wel eens maar meer omdat de sportschool dan dicht was of omdat het lekker weer was en het zonde was om binnen te gaan sporten.
Maar nu vind ik het niet alleen een stuk leuker, het werkt ook een beetje therapeutisch. Ik maak m'n hoofd even leeg en ik heb weer energie terwijl ik opstond als een oud wrak.

Hardloopschoenen zijn lelijk maar wel echt een must!!

De eerste stap is het lopen van de 5 km bij de Bredase singelloop op 7 oktober. Dat moet goed komen. En stiekem voelt het best lekker om te weten dat je die 5 km zonder al teveel moeite gaat uitlopen, omdat je ervoor geoefend hebt.
Ik kan het iedereen aanraden: een doel in je leven!

P.S Vrijwillers voor een nieuw hockeyteam?

www.nadeche.net
Een betere zangeres in 5 weken

Zeik niet zo!

Soms gebeurt er iets waardoor alles waar je je ooit zorgen om maakte, in het niet valt.
De laatste tijd zijn er best veel mensen overleden in mijn omgeving. Die kende ik niet altijd goed maar toch zijn dat dan de momenten waarop je je beseft hoe goed je het eigenlijk hebt.

Zo'n moment had ik ook gisterenavond. Ik kwam thuis en ging nog even zitten niksen op m'n laptop. Vaak betekent dat bij mij YouTube filmpjes kijken, ter vermaak. En toen stuitte ik op de volgende:

Waarom in vredesnaam maak ik me druk om nutteloze dingen?! (<-- klik aan)

Ik werd zo geraakt door deze jongen en zijn verhaal; het was big time janken geblazen om half 2 's nachts. Vanmorgen keek ik er nogmaals naar en weer schoot ik vol.
Wat vinden jullie ervan? Aren't we the luckiest son of a bitches in the whole wide world?!



www.nadeche.net
Een betere zangeres in 5 weken

Treindeuren

Waarom lijken sommige mensen bezeten als het gaat om het openen van treindeuren?
Ik zie bijna nooit iemand die rustig en maar 1 keer op de knop drukt. Nee, meestal is het een aantal keer en in die aantal keer wordt de mensch steeds gefrustreerder omdat de deuren niet open gaan (in een tijdsbestek van 3 seconden).

Net heb ik een ware heks ontmoet.
Zo iemand waarbij je uien en kruizen uit je tas wil toveren om een exorcisme uit te voeren.
Er werd omgeroepen dat het volgende station 's-Hertogenbosch was (met klemtonen op letters waarvan je het bestaan amper wist).
Ik pakte rustig m'n spullen (lees: jas, tas en koffer. Comfortabele shizzle dus hiero) en liep naar de deur. En daar stond ze.
Meestal als de stem van de conducteur klinkt, duurt het nog een meter of 500 voordat je daadwerkelijk op het station aankomt. Dat had deze vrouw niet begrepen. Vanaf het moment dat de stem door de trein galmde begon Cruella als een bezetene op de knop te drukken. Ik overdrijf niet.
Zo hard dat haar wijsvinger krom stond en wit werd. Er kwam nog net geen stoom uit haar neus en oren maar ik zweer je dat ik een paar schubben zag (en een berg zwart-witte puppies in haar tas).

Ik snap dat niet.
(Mijn economiedocent op de middelbare school zei altijd: "Ja, je snapt het wel. Maar begrijp je het ook?". Dat snapte ik nooit. En begreep ik ook niet.)
Af en toe ben ik ook best, vrij, tamelijk ongeduldig. Maar ik heb ook enigszins verstand dat zegt dat de treindeuren pas open gaan als de trein STIL staat. Niet als ie nog rijdt. En dat het dus geen zin heeft om als een freak op die knop te gaan slaan.
Als iemand dat WEL doet word ik geïrriteerd (normaal nooit). Stiekem moest ik ook wel lachen omdat de deuren ook niet open gingen doen de trein daadwerkelijk stil stond. Ik had eigenlijk verwacht dat ze toen zou gaan schreeuwen of in ieder geval de man achter haar zou uitschelden voor uh...poepschoen ofzo.
Dat deed ze niet.

Achter gesloten deuren

Vandaag heb ik voor het eerst het programma 'Achter gesloten deuren' gekeken. Voor de mensen die dit niet kennen, hier even een korte resumé:
'Veel levens kennen dramatische gebeurtenissen die vaak voor de buitenwereld verborgen worden gehouden, uit schaamte. In dit programma krijgen we als kijker een 'uniek' kijkje in die levens.'
Klinkt allemaal best interessant toch? Maar let op: het is een SCRIPTED reality show. Wat dus betekent dat deze waargebeurde verhalen worden NAGESPEELD door acteurs. Nou ja, acteurs...amateurs die een accent opzetten en wat wilde handbewegingen gebruiken als ze praten.

De aflevering vandaag ging over Maarten, een man met angstvrees (en extreme smetvrees) die al 10 jaar getrouwd was met Simone. Maarten schreef gebruiksaanwijzingen voor elektronische apparaten (wat opzich natuurlijk al buitengewoon boeiend is) en Simone (door Maarten liefkozend 'Moontje' genoemd) deed ook iets. Ze had twee collega's die inmiddels heel goede vriendinnen waren geworden. Zo goed, dat Simone ze had verteld dat Maarten piloot was en daarom nooit op feestjes was. Dan is er een moment dat ze met de broer van Maarten, Thom (die 80 keer aantrekkelijker was dan Maarten) haar twee vriendinnen tegenkomt. Voor het gemak doen ze dan ook maar alsof Thom haar man is.
Wat het allemaal veel makkelijker maakt. 

Nou is dit natuurlijk best erg, als je bedenkt dat dit waargebeurd is. Maar omdat het SCRIPTED is, wordt het op sommige momenten gewoon grappig.
Maarten is op geen enkele manier aantrekkelijk. Niet dat hij lelijk is, maar het is echt een miet eerste klas die de hele dag op lompe blauwe Adidasslippers loopt met, jawel, sokken erin. Storend is ook zijn standaard gezichtsuitdrukking: de eeuwige frons. Oh ja, en hij staat ook nog krom en heeft elke dag hetzelfde witte shirt aan.
Simone is veel te knap en te hip voor hem en is overduidelijk een veel betere match met Thom. Ik citeer: "Tja, als ik dan bedenk dat ik zoveel jaar geleden ook voor Thom had kunnen kiezen, dan had m'n leven er zoveel anders uit gezien". AAAARGHHH! HAD DAN VOOR HEM GEKOZEN! EN NIET VOOR SMETVREES-MAARTEN!

Waar ook heel goed over nagedacht is, zijn de accenten van de spelers. Iedereen stamt van het rotary-nest af, want de Gooische 'r' en de aardappel in de keel zijn duidelijk te horen. Alleen Maarten heeft een soort onverklaarbare Brabantse tongval met af en toe een mini harde 'g'. Terwijl zijn broer Thom wel als het type hockeybal praat. 

Mijn favoriete scene was de volgende. De voice over zegt iets in de trant van "Maarten heeft ons vandaag gevraagd om te komen filmen om te laten zien hoe erg zijn stoornis hem dwars zit". Vervolgens zien we Maarten voor de voordeur staan (in huis) met uiteraard z'n favoriete paar slippers aan. Hij gluurt stiekem door het gordijntje maar deinst dan verschrikt terug als er mensen voorbij komen. Hele enge, normale mensen. Op een fiets met een vlaggetje. "Dit vind ik dus heel eng", zegt Maarten dan. Dat zagen we Maarten. 
Als de mensen weg zijn, doet Maarten de voordeur open en loopt naar buiten. Op z'n slippers. Hij steekt een verhaal over z'n smetvrees af. "Je leest het ook in de krant. Overal zijn bacillen en virussen en hondenpoep. Ik ga toch niet zomaar met andere mensen praten, of ze een hand geven". Op dat moment komt er een jongen aangelopen. "Zie je wel", zegt Maarten en meteen trekt hij bang een sprint naar binnen. Niet gewoon via de voordeur, nee, om de voortuin naar de achtertuin en dan door de terrasdeur. Op z'n slippers. Gelukkig is het daar wel bacterievrij. 

Uiteindelijk nodigt Simone haar vriendinnen + aanhang uit op het 10-jarig huwelijksfeest in de tuin met Thom starring as Maarten. Maarten zit verstopt op zolder. Genieten.
"Hoe doen jullie dat? Al 10 jaar getrouwd en jullie kijken elkaar aan alsof jullie elkaar pas een week kennen. Wat is jullie geheim"? vraag de vriendin. SCRIPTED-HORROR!!
Plotseling ziet de andere vriendin iets bewegen binnen. Oh nee, het is Maarten die naar beneden is gekomen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! De echte Maarten!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! In z'n witte shirt. En slippers. Met sokken. 
Langzaam durft hij een stap over de drempel te zetten en zegt: "Ik ben dus Simones echte man, Maarten. En ik heb smetvrees". Opzich een goede eerste poging. Maar dan: "Dus ik ga jullie echt geen hand geven nu".
Ik denk dat ik net m'n bank door het raam gooide. 

De aflevering eindigt met het feitje dat Maarten zes maanden verder intensieve therapie volgt. Je ziet dan het beeld van Simone en Maarten buiten (!) op een picknickkleedje bij het water. Als donderslag bij heldere hemel is Maarten hip geworden. Hij draagt een gele broek, een geruite blouse en een Ray Ban-achtige zonnebril. 
En natuurlijk is Simone zwanger. Van een vierkant kussen. 
"Ik kijk wel op tegen het verschonen van de luiers", zegt Maarten. "Ha ha ha ha ha", lachen Simone en Maarten. "Ha ha ha ha ha ha".

In Nederland is de SCRIPTED-reality serie nog vrij nieuw. In het buitenland is het een doorslaand succes. 
Als Net 5 het iets geloofwaardiger zou maken, wil ik dit programma misschien nog een tweede kans geven. Anders...niet.

www.nadeche.net

Kledingcrisis

Nederlands zit in een kledingcrisis. Als je om je heen kijkt zie je zowel korte broeken en slippers, als Uggs en winterjassen. Mensen weten het niet meer!
Dat komt natuurlijk maar door 1 ding: ons fijne, voorspelbare Hollandse weer. Soms zie je de zon vanuit je raam en denk je: "Heerlijk, lekker zonder jas naar buiten". Dan stap je vervolgens de deur uit, nog steeds in de veronderstelling dat het kan, sta je vervolgens te blauwbekken en te klappertanden op het station (ik spreek natuurlijk niet uit eigen ervaring).
De andere dag zie je wolken en grijze lucht en denk je: "Hè toch, wat naar" (want zo denken wij nou eenmaal). Stap je naar buiten in een jas en sjaal en 5 tellen later kunnen ze je uitwringen.

Natuurlijk is ook voor dit enorme probleem een oplossing. Stel, je gaat naar je werk en het is 's ochtends vroeg wat aan de frisse kant. Dan doe je gewoon een jasje aan (geen winterjas want dat is overdreven). Niet te moeilijk, gewoon eentje van leer (of nepleer like moi, minder bedeelden: verenigt u!). Natuurlijk heb je op je telefoon gezien dat het 's middags 'een graadje of 20 wordt met een plaatje van een zon achter een wolk'. Als je dan vanuit je werk weer naar huis gaat, doe je de jas uit. U-I-T. Voila!
Ook ondergetekende heeft dit even moet uitvinden en ervaren maar ik moet zeggen, het bevalt me prima.

Crocs moeten we trouwens ritueel verbranden. Wie heeft er ooit bedacht dat een plastic klomp mooi is en wie wil geassocieerd worden met een dikke, met goud behangen, matjes harige Duitser? Also...

In de trein kijk je ook je ogen uit. Wat sommige mensen aan hebben! Hoe kan zoiets uberhaupt gemaakt zijn, ooit, ergens?
Ik spotte vandaag...De Kaki Man. Dit moet met hoofdletters. De Kaki man droeg alleen maar Kaki. Van top tot teen. Van schoen tot schouder. Van snor tot hoofdhaar. Hij viel op. In a bad way. Ik vond het irritant.

Weer een hoogst intelligente uitspraak die ik vanmorgen opving in diezelfde trein: "Ik ben echt meer een jongens-meisje. Op m'n werk ook, ik ga daar eigenlijk alleen met jongens om (misschien omdat je eruit ziet als een vent?!). Ik heb gewoon niet zoveel met meisjes. Niet dat ik lesbisch ben ofzo"...
Ho, wacht even! Dus omdat je niet zoveel met meisjes hebt zouden wij allemaal spontaan denken dat jij lesbisch bent? Dat maakt een hoop duidelijk.
Ten eerste is het natuurlijk vreselijk om lesbisch te zijn. Zelfs de wagon proefde even kots. Ten tweede: hoe kan je die zin in je hoofd ooit logisch hebben gevonden voordat je 'm uitsproeide (ze praatte met heel veel spuug namelijk)?! En ten derde: het verklaart wel de eekhoorn op je bovenlip en je onflatteuze trui. Over kleding gesproken...

www.nadeche.net
Een betere zangeres in 5 weken

Ongewenste haren

Vandaag zat ik, voor de verandering deze week, in de trein. Ik zat in een tussencoupé
rustig voor me uit te staren en de conducteur riep om dat we bijna bij station Tilburg aangekomen waren, waar ik er uit moest. Ondertussen stroomde het al wat voller met mensen die ook bij hun eindbestemming waren aanbeland.
Nog steeds zat ik in een chillmodus...totdat mijn oog er bijna uitgeprikt werd door een lange, stekelige, 'in-onverklaarbare-richting-groeiende' zwarte neushaar (!!) van de man naast mij. En mijn angstige vermoeden werd helaas werkelijkheid toen ik zag dat ook de oren van de man wel een knipbeurt konden gebruiken.
Luister:

Dit. is. NIET. oké! 

Knoop dat maar in je oorhaar!

Mannen, het is best mooi om haar te hebben op sommige plekken (zoals op je hoofd) maar alsjeblieft, ik smeek het jullie: haal het weg op zones waar God het niet bedoeld heeft. 

Er gaat echt iets mis als je de grens tussen hoofd- en wenkbrauwhaar niet meer kan zien. Dat je je gaat afvragen: "Heeft die man nou een pony of heeft ie z'n wenkbrauwen omgeklapt?"

Of wanneer de neusharen vergroeid zijn met de snor. Of erger nog: dat je niet eens zeker weet of het wel een snor is die daar op iemands bovenlip prijkt?

Of wanneer oren eruit zien als een verdorde grasmat of een platgereden egel. Bah, bah en nog eens bah.

Ik ga er even vanuit dat deze mannen getrouwd zijn of een relatie hebben. Waarom gaan er bij die vrouw (of man) geen alarmbellen rinkelen? Oké, bij één verdwaalde neus-, oor- of wenkbrauwhaar snap ik dat niet meteen de heggenschaar tevoorschijn wordt getoverd. Maar wanneer er lianen uit de gaten in je hoofd klimmen, zou ik toch maatregelen treffen.

Nou heb ik goed nieuws: Er is een oplossing voor! 
Ik presenteer u een aantal gemakkelijke opties:

Er is natuurlijk de ouderwetse schaar. Door de simpele, maar effectieve knipbeweging worden haren die een onverzorgde indruk kunnen geven, kort gewiekt. Nadeel is echter wel dat dieper gelegen haren niet verwijderd kunnen worden. Tenzij je het prettig vind om een stuk metaal in je neus of oor te boren.

Heb je geen band met de schaar? Niet getreurd! Voor deze doelgroep is de neustrimmer in het leven geroepen, zoals dit exemplaar van Philips (de NT 9110).

Voor maar €13,95 te koop bij bijv. bol.com.

Een elektrisch apparaat dat werkt op batterijen en met een simpele draaiende beweging alle neus- of oorharen trimt. Een kind kan de was doen!

Ook haren wegbranden is een methode. Dan wordt er een lucifer of vlam kort tegen de haren aangehouden waardoor deze verschroeien. Ik raad aan om dit door een expert te laten doen (ook voor de harige pyromaantjes onder ons). Je wil niet je eigen hoofd in de hens zetten en net die haren waar het om gaat, missen.

Scheren is ook een optie. Kijk wel uit dat je neus of oor niet in de mesjes blijft hangen (en de haren niet).

Voor de wenkbrauwen kan de man een snel bezoekje aan de kapper brengen maar ook het pincet werkt prima. Aangeraden wordt wel om een spiegel te gebruiken.

Zo. Mijn taak zit er op.

www.nadeche.net
Een betere zangeres in 5 weken

Homoseksualiteit is een zonde

Begrijp me niet verkeerd. Ik zou zoiets NOOIT zeggen!
Ik sta niet achter deze uitspraak, ik begrijp niet dat mensen achter deze uitspraak kunnen staan en ik snap al helemaal niet hoe iemand ooit zo'n uitspraak bedacht heeft kunnen hebben.

Iedereen verdiend het om gelukkig te zijn en of dat nou met een man of een vrouw is (voor mijn part een driebenige hond met een pusoog): WHO CARES?!
De regering van Kameroen 'cares' blijkbaar wel.
Roger zit al een jaar in de gevangenis omdat hij een andere man een sms heeft gestuurd met "I'm very much in love with you". Dat zou toch heerlijk moeten zijn? Je moet kunnen genieten van het feit dat je verliefd bent en je kunnen verheugen op de tijd die je met diegene gaat doorbrengen.
In plaats daarvan werd Roger in een cel gegooid in verschrikkelijke onhygiënische omstandigheden en werd hij blootgesteld aan misbruik van bewakers. Hij heeft daar inmiddels een jaar doorgebracht en er staan hem nog 2 jaren te wachten. Ik vind het ver-schrik-ke-lijk!

(Oh ja, en mensen die met 'homo' of 'vuile flikker' schelden moeten we met z'n allen ook een rotschop verkopen. Of laten rennen over een straat vol bananenschillen ("GLIJ UIT! GLIJ UIT! GLIJ UIT!").
Of laten hinkelen over een koord zonder vangnet. Of slaan met een stoel. Of met hun gezicht in een open kont duwen. Of...right: m'n punt is gemaakt.)

Lieve mensen, help Roger de cel uit en teken de petitie! 

Help Roger!

Dansen..Hoe?

Ken je dat?

Dat je superveel zin hebt om keihard op stap te gaan en dan sta je eindelijk in de kroeg...en dan lijkt het net of je al je motoriek verloren bent:

Een beetje fatsoenlijk dansen is onmogelijk geworden.

Nou pretendeer ik absoluut geen goede danser te zijn. Ik ben meer het type 'bewegende wijsvinger' en expres uit de maat dansen, maar het is wel vervelend om het gevoel te hebben dat je lijf iets anders doet dan wat je hersenen willen.

In de kroeg wil je het naar je zin hebben en in mijn geval hoort daar wel een danspasje bij. Een paar van mijn favorieten zijn:

• De banaan (men houdt een onzichtbare banaan vast en begint deze te pellen op de maat van de muziek)
• De bezem / stofzuiger (men veegt de dansvloer met een onzichtbare bezem. In de variant van de stofzuiger hoeven de armen niet op en neer te gaan)
• De vuist (men stoot de vuist de lucht in op de maat van de muziek)
• De duckface met het bewegende hoofd (men tuit de lippen en beweegt het hoofd van voor naar achter)
• De zwakzinnige (Men hangt het hoofd schuin in de nek, steekt de tong een klein stukje uit de mond, draait de ogen half weg en staat stil. Overigens niet aan te raden als je wil scoren)
• De luchtgitaar (men geeft de beste interpretatie van Slash, Brian May of who ever the fuck plays this instrument)
• De backingvocal (men stapt op de maat met een overdreven grijns en knipt de vingers om en om)

Wie heeft deze moves net stiekem uitgeprobeerd? HAHA, got ya!

Goed, mijn punt is het volgende: Als ik een van deze moves uitvoer, is het geen probleem als mensen kijken (en me stiekem uitlachen). Dan zit ik goed in m'n vel, heb het gezellig en probeer ik ook nog sociaal te doen. 

Maar soms voel ik al aan dat het een 'geen-dans-dag' wordt. Dan hoef je niet expres uit de maat te dansen want dat gebeurt dan al vanzelf omdat je plotseling 2 houten poten lijkt te hebben en kan je maar geen beweging bedenken die er een beetje cool uitziet.

Ik....HAAT....dat. 

Want als mensen dan kijken, dan voel ik me totaal uit m'n comfortzone getrokken en ben ik weer helemaal terug bij het eerste discofeestje in groep 8 (waar iedereen lelijk en ongemakkelijk is). 

Wie heeft er trouwens ooit de kuskring uitgevonden? 

In onze klas waren we allemaal te schijterig om 'F' te zeggen (want dan mocht je pas zoenen, can you friggin' imagine?!). In plaats daarvan maakten we van 'A' een kus op de wang, 'B' een kus op de mond, 'C' 5 tellen op de mond, 'D' 10 tellen en 'E' 15 tellen. 

Oh ja, en het toppunt was dat 'G' dan in een keer vingeren was. Yes.

Ik dwaal af. Het enige wat ik wil weten is of er meer mensen met dit 'probleem' zijn? Dan kunnen we de volgende keer met z'n allen bij elkaar gaan staan en een 'ik-voel-me-niet-op-m'n-gemak-move' bedenken. 

Mijn dank is groot.

P.S. In het kader van dansen: mijn liefste vriendinnetje Anne-Marijn heeft vanavond haar premiere als non in de musical Sister Act in Wenen. Let's hope she nails it! 

www.nadeche.net

Een betere zangeres in 5 weken

Neem jij Nadeche Laumen...?

Zoals de titel misschien doet vermoeden gaat deze blog niet over iets dat te maken heeft met naakte lijven, zweet en sappen (mmm..bij nader inzien wel een beetje) maar over....trouwen.

Willibrord Frequin stapt voor de 4e (!!) keer in het huwelijksbootje, met een 20 jaar jongere vrouw dit keer. Hoe werkt zoiets?
Prima dat je 87 keer verliefd wordt, enig als je een huis koopt en gaat samenwonen, gezellig om een paar kinderen uit te poepen maar om nou 4 keer te trouwen? Er is ooit bedacht dat zoiets voor eeuwig is...

Nou snap ik ook wel dat dat misschien achterhaald is. Voor altijd en eeuwig lijkt voortaan alleen in sprookjes voor te komen en kennen we bijna niet meer. Sowieso heb ik het idee dat de mensch tegenwoordig een bepaalde drang en behoefte heeft naar constante spanning. Dat uit zich dan in hevig geflirt, affaires, groepseks met mannen én vrouwen en iets met golden showers en een piemel in een koeienvlaai.

Ik ben ook echt geen hopeloze romanticus (okay...just a little. Ik kijk romcoms tot in den treuren) want het lijkt me verschrikkelijk om een huwelijk te zien stranden terwijl je er alles aan gedaan hebt.

MAAR...

4 keer? Come on...

Ten eerste: Hoeveel geld heb je dan? Niet alleen de bruiloft zelf kost handen vol geld, maar ook de eraan voorafgaande scheidingen.

Ten tweede: Dat je hertrouwt kan ik totaal inkomen. Iedereen verdient een tweede kans en een gelukkig leven met een leuke metgezel. Maar voelt het niet een ietsiepietsieminibeetje wrang om 4x (of meer in Hollywood) 'ja' te zeggen tegen een verschillende vrouw en haar eeuwig trouw te beloven?

Ten derde: Wat is er na de 4e keer nog zo speciaal aan het fenomeen trouwen?

Ten vierde: Iets met een pastoor en teveel miswijn.

Anyway, jullie snappen mijn punt.
Zelf begin ik steeds vaker te twijfelen of ik wel wil trouwen. Wat heeft het voor mij voor meerwaarde? Is het niet genoeg om te weten dat je ontzettend veel van iemand houdt en dat je de rest van je leven met diegene wil doorbrengen?
Ook als dat niet gebeurt, is het toch mooi om op enig moment te voelen dat je dat wil, echt wil?
Waarom kunnen we elkaar pas 'man' en 'vrouw' noemen nadat we officieel getrouwd zijn? Je verwacht toch niet van me dat als ik met alleen tandvlees en een nat kruis in een bejaardentehuis lig, nog steeds 'mijn vriendje' zeg?

Vaak als je de reden vraagt waarom iemand wil trouwen is het: "Ja, kweenie...gewoon, dat iedereen daar dan bij elkaar is en ik in zo'n mooie jurk naar het altaar loop".
Geef dan gewoon een feest denk ik dan.
Trouwen in de kerk voelt badass vanwege alle lelijke verhalen over het Christendom de laatste tijd. Maar alleen voor de wet lijkt weer zo klinisch.

Zucht..laat mij voor nu nog maar even smullen van sensatieverhalen rondom dit thema.
Ik woon sinds een half jaar samen, das al heftig genoeg.


www.nadeche.net
Een betere zangeres in 5 weken

Lilalekker

In de categorie 'Try this at home':

Spinazie zalm pakketjes met een salade van gemengde sla, avocado en tomaatjes.

En zo ziet het eruit: TADAAA!!

Oh ja, de aardappeltjes zijn voor mensen met grote trek (geen Joppiesaus aub!)...

Hoe maakt een mens dit? (voor zichzelf en een medemens)

• Verwarm de oven voor op 220 graden.
• Fruit een uitje en een teentje knoflook.
• Doe er +/- 200 gram diepvries spinazie bij.
• Laat ondertussen het bladerdeeg ontdooien en smeer deze in met olijfolie. Leg de (rauwe) zalm op het bladerdeeg en doe er peper, zout en Boersen Kwiesien (zoals de Fransen dat zo mooi zeggen) overheen.
• Daarna smeer je de zalm in met spinazieprutje en leg je er een ander bladerdeegplakje overheen.

HOP: DE OVEN IN MET DIE MIKMAK! (+/- 20 minutos)

Ondertussen maak je de easypeasy lemonsqueesy salade. Gemengde sla, tomaatjes, avocado en een dressing van citroen, olijfolie, peper en zout.

Een tip: Als de oven piept, zit er geen muis in. Dan is je gerecht klaar!

Smakelijk :)!

Om deze ge-wel-di-ge blog af te sluiten heb ik toch nog een trieste mededeling:

Mijn logeervis Piraat is vandaag overleden. 

(En nee, het was geen zalm die later werd opgerold in een bladerdeegpakketje)

www.nadeche.net

Een betere zangeres in 5 weken

11 September

Vandaag is het 11 jaar geleden dat twee vliegtuigen de Twin Towers doorboorden.
Ik was toen 13 en kan het me nog goed herinneren. Vooral de beelden waarbij verslaggevers het geheel beschouwen, op dat moment het tweede vliegtuig de torens invliegt en het duidelijk wordt dat het opzet is. Dat raakt me nog steeds diep.
Er zijn geen woorden om te beschrijven hoe verschrikkelijk dit is. Niet alleen voor de slachtoffers maar ook voor hun familieleden, vrienden, kennissen, voor het land en voor alle hulpverleners.
Brandweermannen en politieagenten zijn gestopt met hun baan omdat het een te groot trauma heeft opgeleverd. Ze hebben mensen horen springen en vallen. Hoe vreselijk moet het zijn om voor jezelf de keuze te moeten maken dat springen de beste optie is?
Familieleden hebben laatste telefoontjes gehad vanuit de Twin Towers om te vertellen hoeveel de desbetreffende personen van hen hielden. Omdat ze wisten dat ze het niet gingen redden.
Ik ga niet eens woorden vuil maken aan de beesten die dit bedacht en gedaan hebben.

11 September zal voor Amerika en voor de wereld altijd een donkere dag zijn maar ik hoop dat ze toch, ondanks alles, met een positieve blik vooruit kunnen blijven kijken.

Misschien is een dag als vandaag ook ergens goed voor. Misschien is het goed om stil te staan bij hoeveel moois we eigenlijk hebben. Familie en vrienden om ons heen, gezondheid, een baan, goede leefomstandigheden.
Alsjeblieft mensen, geniet daarvan. Het kan van de een op de andere dag over zijn of van je af worden genomen. Dit neigt misschien erg naar een Miss World toespraak ("Oh, and what I also think is very important is...uhm..world peace") maar ik denk dat de meesten van ons te weinig stilstaan bij hoe mooi het leven is en kan zijn.
Ik kan daarom zo kwaad worden op mensen die altijd negatief zijn. Die wil ik het liefst een keer flink hard in hun gezicht slaan, door elkaar schudden en schreeuwen: "KIJK NAAR WAT JE ALLEMAAL HEBT!"

Je wil niet straks terugkijken en spijt hebben van alles wat je had kunnen doen. Maak het nu waar.
(note to self) Live your life to the max.

www.nadeche.net

Een betere zangeres in 5 weken 

Tjoeke tjoeke tj...oe...ke

Ik vind het altijd vervelend als mensen gaan zeuren over de NS.

Oké, het is zeker niet bepaald prettig als je trein in een keer niet blijkt te rijden of als je favoriete intercity weer eens 10 minuten vertraging heeft maar je kan het beter incasseren, accepteren en positief proberen te blijven denken.

Ik vind dat dus vervelend, als mensen daarover zeuren. 

Nou zeur ik zelf natuurlijk ook. Maar ik mag dat. Als anderen zaniken over de NS vind ik dat irritant maar als ik door vertraging te laat op m'n werk kom, heb ik alle recht om daar chagrijnig over te zijn. 

Zoals vanmorgen. Op maandag geef ik altijd muziekles op een middelbare school in Den Bosch. Vandaag was de derde keer van dit schooljaar en tevens de derde keer dat mijn trein 10 minuten vertraging had. Dat is opzich al hinderlijk maar om het nog erger te maken zette de NS vanmorgen een minuscuul kleine sprinter in, met als gevolg dat ik vastgerot zat tussen ongewassen haren, stinkoksels, vieze gebitten en mensen die VEEL te vrolijk zijn voor zo'n vroeg tijdstip. Ik vond dat erg zielig voor mezelf maar had nog meer medelijden met mensen die een trein later moesten pakken omdat ze er niet meer bij pasten. 

Het was spits. S-P-I-T-S. Is er dan niemand die op het idee komt om een hele grote trein dat spoor op te duwen?

Natuurlijk kwam ook mijn bus een kwartier te laat. Want dat hoort zo.

Op de terugweg hoorde ik overigens een hele intelligente uitspraak van een meisje schuin tegenover me. Ze was overduidelijk een 'al-m'n-vrienden-werken-al-en-ik-heb-een-enorme-langstudeerboete-maar-ik-doe-net-of-ik-studeren-nog-helemaal-jofel-vindt' type. 

"Ik haal liever een paar vakken niet, dan dat als ik een kluizenaar moet leven".

Natuurlijk! Dat ik daar niet tijdens mijn studententijd aan gedacht heb! Dan zou ik nu, 's ochtends vroeg  ook veel relaxter in de trein hebben gezeten (gestaan!!!!). Doordat ik, als kluizenaar, m'n studie (wel) in 4 jaar tijd gehaald heb, heb ik al die opgekropte irritatie nooit kunnen delen met iemand anders. 

Ik heb vandaag weer wat geleerd. Joechei!

Overigens ben ik nu totaal relaxt. Ik haalde een salade bij de AH to go. Aangekomen bij de kassa stond er een enorme rij en er was maar 1 kassa open (wat gaat hier mis?). Toen ik eindelijk aan de beurt was, zag ik dat het bijna 14:00 was: de tijd waarop mijn trein zou vertrekken. Snel afgerekend, liep ik langs de bestekbak die tot overmaat van ramp...LEEG..was. "Hebben jullie nog bestek?", vroeg ik op m'n allervriendelijkst aan het meisje achter de kassa. "Ja, in die bak". Uhm...NEE, want die is leeg, daarom vroeg ik het. Uiteindelijk ging een collega van het meisje nieuw bestek halen. Op z'n dooie gemak. Yes.

Toen ik het uiteindelijk uit z'n handen griste was het precies 14:00 waardoor ik een sprint kon trekken naar mijn trein...die vertraging had, waardoor ik netjes 'op tijd' kon instappen en zelfs nog kon zitten.

Vast omdat ik zo'n situatie altijd incasseer, accepteer en er altijd een positieve draai aan weet te geven.

Ik dank mijzelf.

www.nadeche.net

Een betere zangeres in 5 weken 

Dexter

Ik heb een nieuwe verslaving. A serious one.

Een tijd geleden werd ik gewezen op www.watchseries.eu. Een site waar je series (gratis) online kan bekijken. Dat wist de hele wereld waarschijnlijk al een eeuw, maar ik kwam er dus pas recent achter.
Anyway, ik was meteen enthousiast maar wist ook meteen: Dit is gevaarlijk. Ik vind namelijk dat ik verslavingsgevoelig ben. Een zak snoep? Binnen een dag leeg. Een reep chocola? Binnen een uur.

Maar goed, ik nam het risico en besloot wat rond te neuzen op deze site. 

Op Facebook en Twitter had ik in het verleden al vaak berichten voorbij zien komen over de serie 'Dexter'. Iets wat eerst verwarring bracht omdat ik meteen moest denken aan het wetenschappertje van Cartoon Network. Omdat deze berichten behoorlijk lovend waren ("Holyfuck, hoe spannend was deze seizoensfinale?") ben ik aan de 1e aflevering begonnen....

Iets wat ik...uh...NOOIT HAD MOETEN DOEN! 

Voor degenen die geen idee hebben waar Dexter over gaat, hierbij een superkorte samenvatting:

Dexter Morgan is een forensisch onderzoeker, werkzaam op de afdeling moordzaken bij de politie in Miami. Vanwege een hoop heftige gebeurtenissen in het verleden, houdt Dexter er 's nachts een andere activiteit op na, namelijk het vermoorden van mensen die dat verdienen (bijv. mensen die nooit veroordeeld zijn voor een ernstig misdrijf). Klaar!

Meteen zat ik in het verhaal. Na de 1e aflevering keek ik voor het gemak ook maar meteen de 2e. Ik weet nog dat ik bij de 11e aflevering van seizoen 1 m'n vriendje opbelde of hij snel naar huis wilde komen omdat ik bang was...

Dit gedrag resulteerde uiteindelijk in het kijken van 6 (!!!) seizoenen binnen ongeveer anderhalve maand. Dat betekent, schrik niet: bijna 72 uur van m'n kostbare leven.

Nou ben ik wel op het punt dat ik mijn verslaving erken en toegeef. Loslaten lukt alleen nog niet. In mijn agenda staat bij 30 september: 'Dexter, start seizoen 7' want het zou me toch maar gebeuren dat ik het per ongeluk vergeet. Dan sta ik niet voor mezelf in. 

Surprise motherfuckahhh!!

www.nadeche.net

Een betere zangeres in 5 weken 

Domme programma's

Ik hou van bepaalde programma's. Van die programma's waarvan iedereen zegt dat ze "dom" en vooral "inhoudsloos" zijn. Nou beschouw ik mezelf niet direct als een dom persoon. Ik durf zelfs te zeggen dat ik best intelligent ben. Maar ik hou van domme programma's, niet eens stiekem. Ik kom er graag voor uit. Blijkbaar vinden mijn hersenen het heerlijk om naar een stel zuipende en scheldende Hagenezen te kijken of naar een rijke vent die mag kiezen uit 15 hunkerende vrouwen. En als er dan ook nog een beetje seks in komt ben ik helemaal gelukkig. Zo rond mijn 15e was ik er heilig van overtuigd dat dat iets te maken moest hebben met m'n puberteit, maar aangezien ik nu bijna 25 ben, zal het op de een of andere manier wel gewoon bij me passen.

Het beperkt zich niet alleen tot de uitzendingen op tv, nee. Ik kan me ook urenlang vermaken met Youtube fragmenten van bijvoorbeeld 'The Bachelor' of 'The Bachelorette' (die laatste is niks anders dan een afgewezen vrouwelijke kandidaat uit 'the Bachelor' die het jaar daarop zelf de rol van begeerde vrijgezel mag vervullen).

Dan kijk ik van elk seizoen de beste dates, zoenen en ruzies terug en natuurlijk het hoogtepunt: "The final rose". Het moment dat de bachelor/bachelorette gaat kiezen uit de laatste 2 kandidaten en er zelfs een verloving aan te pas komt. Er gaat geen seizoen voorbij of de zin 'You're so beautiful' wordt meer dan vaak uitgesproken. Ook "I really love you" of "I love you so much" is mijn all time favourite, waarna of het woord 'but' komt (negatieve uitkomst) of 'so'/'and' (THEY'RE GETTING MARRIED, OH MY GOD!!). Elke keer geloof ik er weer heilig in dat het verse koppel happily ever after leeft, maar 9 van de 10 keer staan een paar maanden later de roddelbladen alweer vol met geruchten over scheidingen en split ups. Als ik dat lees kan ik me niet indenken waarom ik toch elke keer weer kijk. Mis ik romantiek in mijn eigen leven? Hunker ik naar een knappe, rijke vent? Word ik intens blij van het geluk van anderen? Of ben ik gewoon een sensatieslet? Ik weet het niet (maar ik neig stiekem naar de laatste).

Wat ik zeker weet, is dat het voor mij ontspanning is. Ontspanning die ik overigens alleen ervaar als ik helemaal niemand om me heen heb, een soort guilty pleasure (gp). Ik betrap mezelf erop dat als op dezelfde tijd het nieuws op tv is en een gp-programma, ik voor de laatste optie kies. Puur voor m'n eigen gemoedstoestand ("HELP, IK BEN ONVERSTANDIG!") zap ik in de pauzes van het gp-programma, terug naar het nieuws. Zo pik ik toch wat mee van alletwee, daar ben ik tenslotte vrouw voor.

www.nadeche.net

Een betere zangeres in 5 weken