Naar de kapper

Vandaag ging ik naar de kapper. Ik hou daar niet zo van. Vooral omdat het al te vaak is voorgekomen dat ik aangaf om alleen de puntjes te knippen en dat ik dan half kaal naar buiten liep.
Ik probeer namelijk al vanaf m'n geboorte lang haar te kweken en het wil maar niet lukken. Oké, het is niet kort, maar ik wil gewoon dat het ergens halverwege m'n rug komt zodat ik ook een keer het "Pam, je haar danst"-gevoel kan ervaren.
Het was dus weer tijd om geknipt te worden want m'n punten waren behoorlijk droog, zo niet dood.
Ik stap binnen bij de desbetreffende kapsalon en vraag wat de wachttijd is (ze werken daar niet op afspraak). "Een half uur/drie kwartier", zegt het meisje verveeld. Dat leek me nog te doen dus ik nam plaats. Ik had bedacht dat ik in die tussentijd mooi een paar nummers uit m'n hoofd kon leren en wat vertalingen kon maken. Hup, kopje thee erbij. Die tijd zou ik wel doorkomen.
Toen de drie kwartier verstreken waren, werd ik enigszins onrustig. Ja, ik had er al wel op gerekend dat het uit zou lopen maar toch, als het dan gebeurt is dat toch irritant.
Een uur later. Ik kon me voor geen meter meer concentreren op de teksten die ik had meegenomen omdat ik alleen maar de muziek in de zaak hoorde die ik echt te hard vond staan. Daar doorheen klonk het te Brabantse accent van een van die kapsters (zo'n type met wit struisvogel haar en een zwarte pluk en die dan nog steeds in de veronderstelling is dat dat hip is). Haar 'ui' was bijna een 'oi' ("Zo, deh ziet er weer netjes oit"). Grr.
Een uur en een kwartier later. De man tegenover mij was me net te enthousiast in zijn pogingen om met iedereen een praatje aan te knopen. Ik ben echt best sociaal (al lijk ik in m'n blogs op een doemdenker tot in den treure. Trust me, dat valt reuze mee). Maar toen even niet. Na een paar gereserveerde lachjes van mijn kant had hij denk ik wel door dat ik niet in de stemming was voor een gesprek.
Anderfuckinghalfuurlater. Ik kon van pure irritatie niet meer rechtop zitten en had koppijn als een malle. Ik heb even overwogen om er iets van te zeggen en daarna weg te lopen maar dat was ook zonde geweest. Na 3 koppen thee, een tijdschrift en een wc bezoek werd ik dan eindelijk geholpen. Hoezee.
Ik gaf aan dat ik net 2 uur geleden m'n haar had gewassen dus dat dat niet meer nodig was (alles om die nekkramp te voorkomen die ik altijd krijg als je in zo'n wastafel geduwd wordt).
Nou, ik had het beter wel kunnen doen. Er kwam geen eind aan de knopen en klitten in m'n haar. Na een paar keer "sorry" gemompel vanuit mij, leek het de kapster (het verveelde meisje bij binnenkomst) toch wel een slim idee om er een of ander serum in te spuiten. Dat hielp niet. Ze probeerde haar irritatie te verdoezelen maar het was behoorlijk duidelijk. What happened to klantvriendelijkheid? Ik ben benieuwd wat Tabatha hiervan zou vinden...je weet wel, die 2 meter lange, witharige Pekinees die graag Amerikaanse kapsalons 'over taked' en ze een complete make over geeft.

Het enige positieve vond ik, was dat ze haar mond hield tijdens het knippen. Ik heb niet zoveel met van die verplichte inhoudsloze gesprekken waarvan je weet dat ze niet echt naar je antwoord luisteren. "En, nog wat leuks gedaan dit weekend?" NEE!
Ook zoiets, ik hoorde dat ze daar aan iedereen die binnenkwam de volgende vraag stelden: "Kan ik je helpen?" Zucht. Wat denk je dat de reden zou zijn dat iemand naar de kapper komt? Ik denk dat ik de volgende keer ga zeggen dat ik aan het verhuizen ben. Of ze effe m'n bankstel wil sjouwen en wat geld wil lappen om een vrachtwagen te huren.
Gelukkig ging ik weg met haar waar echt alleen de puntjes van geknipt waren. Hoera, I love her!


www.nadeche.net
www.zangoefeningen.nl

Mensen zijn gek

Dat bedoel ik vaak in de goede zin van het woord. Ik hou wel van een beetje gestoord, dat houdt het fris. Maar in sommige gevallen slaan mensen door.
Neem bijvoorbeeld de familie Pondman. Toen ik meedeed aan 'The Winner is' (remember, die talentenjacht waar je rijk kon worden en die totaal flopte?), was deze familie ook van de partij in de categorie 'families' (joh). Vader Pondman viel meteen op. In negatieve zin. Man oh man, wat een arrogantie.
Ze moesten het in de tweede show opnemen tegen twee zussen die overduidelijk beter waren dan zij. Bij 'The Winner is' kreeg je vooraf de uitslag te zien in procenten en moest je aan de hand daarvan bepalen of je zou gaan winnen of niet (en anders voor het geld gaan). In hun geval was dat 100% tegen 1%: Voor heel Nederland en de rest van deze aardkloot overduidelijk dat 'The Family Pondman' (want zo heten ze. Gelukkig klinkt het superinternationaal als je Pondman heet) dit niet zou gaan winnen. Pa Pondman: "Ja Beau (van erven Dorens), we vinden dit verbazingwekkend want die dames verdienen meer stemmen. Het is ongelofelijk revolutionair (bagger) wat The Family Pondman doet en daar is iedereen van overtuigd. Bla fucking bla kut bla."
Natuurlijk verloren ze. Daarna zei hij heel sportief: "Deze jury is er nog niet klaar voor. Die meiden zingen vals." Oh ja, en hij stampte Jeroen van der Boom ook nog even de grond in. Zo professioneel.
En hij heet Franciscus. Franciscus Pondman. Dat zou ik echt...KUT vinden, als je zo heet.
Toen ik bovenstaand fragment terugkeek stuitte ik ook op een filmpje waarin de Pondmannetjes waren uitgenodigd bij DWDD. Franciscus aan tafel, samen met Ernst Daniel Smid die hem verbaal behoorlijk te lijf gaat. Ik vind het heerlijk. En ik ben het totaal met hem eens. Oke, hij had het hier en daar wel wat subtieler mogen aanpakken maar hey, Ernst was boos. Dus dan mag dat.
Die kinderen zijn gewoon gehersenspoeld door die pa. Hij is hun zangcoach geeft hen les in alle stijlen! Why god, why?
Vorige week zaterdag was ik 's avonds m'n tanden aan het poetsen en ondertussen stond de tv aan. Ik ving iets op in de trant van "Ik zing normaal klassiek en ik doe nu mee aan The Next Poptalent omdat ik me ook wil ontwikkelen in de pop". Toen dacht ik al: "Wat een geweldig slechte reden om mee te doen aan zo'n programma". Ik besloot een kijkje te nemen en tot mijn grote deugd stond daar mijn lievelingsfamilie. Liza en Lonne deden auditie. Of beter gezegd, waren gevraagd door het programma. En nee, dat is geen eer. Dat doen ze zo vaak. En in dit geval niet om het talent, maar om de hoge amusementswaarde. WAAROM SNAPPEN ZIJ DAT NIET?!
Check de auditie van Liza, oftewel koningin geit. Als ik een sik en hoeven zou hebben, zou ik voor haar buigen. Hoe ze ook neerbuigend lacht en hoe die vader dat aanmoedigd. Over haar megahippe jurk en oorbellen zal ik vandaag niks zeggen.
Natuurlijk kon ook deze talentenjacht niet voorbij gaan zonder dat er weer een jurylid wordt afgezeken. Stacey Rookhuizen dit keer. Ik mag zeggen dat ze een kutstem heeft want dat heeft ze, hij moet z'n mond houden. Met een overtuigend "Wie is dat wijf?" laat Franpiskut Kontman ook nu weer zien uit wat voor hout hij gesneden is.

Het vreemde vind ik dat 4 van de 5 kinderen (volgens mij) op het Artez conservatorium studeren, allemaal iets anders. De een viool, de ander sax of neusfluit of whatever. Dan ben je ergens toch muzikaal lijkt me. Hoe kan dit dan gebeuren?! Waarom horen jullie niet dat het crap is wat er klinkt?
Soms zit je met plaatsvervangende schaamte voor de tv. Nu vooral met een enorme irritatie en drang om glazen tegen de muur kapot te smijten.
Er klopt iets niet. Als ik naar die familie kijk en hoe ze zich gedragen, dan krijg ik echt een knoop in m'n maag. Er is niks mis met een gezonde pot ambitie maar dit is gewoon off. Ik heb bijna medelijden met die kinderen.
Zoals Matthijs van Nieuwekuiken al aankaartte, ze hebben iets weg van een sekte.
Oh god, en ik zie net dat er ook een documentaire is gemaakt over deze familie. En oh men, die dochters mogen tot hun 18e geen internet, nagellak opdoen en hun benen scheren. Virgins for life, I'm telling you.
Hier is mijn laatste woord nog niet over gezegd...


www.nadeche.net
www.zangoefeningen.nl

Cheat on me

Gisteren heb ik een nieuw programma op RTL 4 gekeken: 'Cheat on me'. Mijn innerlijke sjappie was helemaal blij toen ik dit een tijd geleden voorbij zag komen op de reclame. 'Yes, Temptation Island the sequel!', dacht ik. Zoals ik al in een eerdere blog schreef: ik hou van dit soort programma's. Ik kan niet precies uitleggen waarom, maar ik denk omdat het zulke vermakelijke en vooral domme televisie is.

Het concept is als volgt: 10 stellen (waaronder een homostel en een lesbisch stel) worden bij elkaar gezet in een luxe villa in Thailand. Het winnende stel krijgt €35000 (wat ik echt een schamel bedragje vind) maar daarvoor moeten ze wel eerst doen alsof ze een relatie hebben met een ander. Elke dag worden de mannen en vrouwen namelijk gekoppeld aan een ander en de bedoeling is dat de anderen er niet achter komen wie elkaars echte partner zijn. NONDEJU, WAT EEN KLASSE CONCEPT.
Natuurlijk moeten ze voor de ogen van hun partner allerlei opdrachten uitvoeren en dat is geen touwtje springen en boter, kaas en eieren. Eerder aan elkaars oor sabbelen en dirty talk fluisteren (ik citeer: "Als ik vrijgezel was, had ik jou hier super super super hard lopen naaien", het niveau is weer torenhoog), slagroom van elkaars boobies likken en in een latere aflevering zal er vast ook een opdracht komen met schaamhaar en poepseks, daar ben ik van overtuigd.
Nou heb ik als echte fan wat research gedaan. Wat blijkt? De helft is single of heeft pas een relatie met elkaar sinds de start van het programma. En er zitten een aantal heuse famewhores in die ook al in verschillende andere programma's opdoken.
Ik vraag jullie: Serieus guys, hoe ver willen we gaan? Om zo geloofwaardig mogelijk over te komen als echt stel met je fake partner, kun je eigenlijk geen opdracht weigeren. Zelfs niet als jouw partner van die aflevering eruit ziet als een gekookte hond met een verlamd gezicht. Leuk zeg.

Ten eerste is €35000 echt niet zoveel. Oke, het is zeker een leuk zakcentje maar om daar nou je partner  keihard voor te kwetsen...mwa (als de relatie echt is dan).
Ten tweede: op 1 vent na, zijn het allemaal lelijke mensen. Als er dan geviezerikt wordt, wil ik op z'n minst naar lekkere hoofden kijken.
Ten derde: Uiteraard heeft iedereen weer het IQ van een steen. Dat is best vermakelijk maar ook om je gruwelijk aan te ergeren. Een deelneemster over haar neppartner die ze minder aantrekkelijk vond: "Het leek wel op Walibi Fright Night, ik ben nog bang". Ja, en jij ziet beter uit als je je omdraait en wegrent.
Ten vierde: Waarom kijk ik hier naar? Ik heb ooit 550 voor m'n cito gehaald. Hard to believe, I know. Ik zou toch naar iets intelligentere programma's moeten kijken. Wat dat betreft hebben m'n ouders me opgegeven. De lijn naar films van hetzelfde niveau hebben ze ook al getrokken. Is het een niemandalletje, vindt m'n vader het meteen iets voor mij. Yes.

Het lijkt me overigens wel heerlijk om zo'n programma te presenteren. Dat je iedereen de fout in ziet gaan en dat jij al weet dat alles gestuurd wordt en bedacht is en dat je hoe dan ook genaaid wordt (met piemel of zonder).
Misschien moet ik ook eens nadenken over zo'n soort concept. Iets met een onbewoond eiland, 25 mooie mannen, Nadeche Laumen en geen camera's. God, I'm good.

www.nadeche.net
www.zangoefeningen.nl

De Mastermimer

Afgelopen zaterdag moest ik na een lange tijd weer eens optreden met Hotshots.
(Na het optreden sprak ik iemand die ik maar één keer had ontmoet op het Jazz festival in Breda en toen ze zei dat ze mijn blogs had gelezen en ervan had genoten, besloot ik dat het tijd was om het weer op te pakken. Dus bij deze!)

De laatste keer was op 18 augustus vorig jaar op de Nijmeegse Vierdaagse, en toen raakte ik na de eerste set m'n stem kwijt en moest ik het de tweede en derde set hebben van m'n geweldige uiterlijk en fenomenale choreografieën (genant lang geleden) dus het werd weer eens tijd.
Dit keer vond het heugelijke feit plaats in café Bel Air in Breedje Daa.
We hadden 's middags al behoorlijk lang gerepeteerd en ik kan je zeggen: ik was moe. Zo niet k'pot.
Nou klaag ik niet dat ik omgeven werd door 7 leuke mannen, maar vrouwen weten gewoon when to shut the fuck up. Na de zoveelste opmerking over mijn megavette donutketting ("Heb je je eigen eten meegenomen?" of "Had je honger?") en de zoveelste flauwe grap ("Blow me....voor €5...away") was het wel even mooi geweest (al kan ik niet ontkennen dat ik daar ook heel hard om heb gelachen).

Toen we aankwamen in Bel Air was er pizza geregeld, want hé, we zijn muzikanten dus "fuck the healthy shit". Gelukkig ben ik ook docent en had ik voor een heerlijke eigengemaakte salade gezorgd om de boel een beetje in balans te houden. Gelukkig besloot mijn buik toch om de pizza verkeerd te laten vallen en begon ik de eerste set met buikpijn. Yes!
Buiten onszelf en het personeel van Bel Air was er overigens nog niemand toen we wilden beginnen. Op één iemand na. Een heel bijzonder iemand.
Ik was haar al twee keer tegengekomen in de wc en ik dacht eerst dat ze gewoon teveel gedronken had (leuk, om 20:00). Wat eruit kwam was verre van boeiend en ik moest moeite doen om haar goed te verstaan. Je kan je voorstellen hoe verheugd ik was toen ze zichzelf opofferde om als publiek bij de soundcheck te zijn. Toen bleek dat het niet alleen de drank was waardoor ze scheel keek. Deze mevrouw had ze niet alle 5. Ik denk maar 1 van de 5. Het was echt superfijn dat ze na elk lijntje dat gespeeld werd ging roepen hoe lekker het wel niet klonk (ook als het echt niet lekker klonk), inclusief spastische handbeweging en hooligankreten. Ze bleek ook een master in het mimen van instrumenten te zijn. Het leek wel een soort live pictionairy met muzikale ondersteuning. Enig.
Zoals de gitarist al zei (ik noem geen namen uit zelfbescherming): "De toon is gezet. Geen gage en een mongool als publiek". Daar sloot ik me bij aan.

Gelukkig stroomde het overige publiek langzaam binnen en konden we beginnen met een vol zaaltje. Al met al was het superleuk om weer met deze groep te spelen. Bij nummers die we allemaal uitkotsten werd een leuk dansje gedaan, een geweldige grap gemaakt (moi natuurlijk) of een geile solo gespeeld zodat iedereen toch een beetje z'n ei kwijt kon. Een geslaagde dag en avond. De mastermimer heb ik niet meer gespot helaas. Toch jammer.


www.nadeche.net
www.zangoefeningen.nl
www.hotshotstheband.nl