Gisteren heb ik samen met la familia + di boyfriend gegeten bij 'De Afghaan'. Zo heet het niet, maar het klinkt leuk. En het was verdomde lekker.
Voor €27,50 krijg je een verrassingsmenu. Alleen van die naam krijg ik al spontaan neiging om te gaan touwtje springen en te hinkelen. Het verrassingsmenu bestaat uit een voorgerecht, een hoofdgerecht en een toetje. Maar niet zomaar 3 gangen zoals je in elke vreetschuur tegenwoordig krijgt. Neen volk! Neen!
De tafel wordt volgezet met verschillende voor - en hoofdgerechten. En bij alles komt de chefkok een uitleg geven. Dat roept een groot gezelligheidsgevoel op. En alles smaakte anders en bij elke hap proefde je weer iets nieuws. Het was smullen geblazen. Had je achteraf nog niet genoeg op, mocht je gewoon om meer vragen.
Ik ben geen toetjesmens maar dit...mogen ze me zelf 's nachts door de strot duwen. Twee soorten zelfgemaakt ijs (1 met rozenblaadjes en 1 straciatella) en een vanille griesmeelachtig puddinkje, zongedroogde mango en cranberries en Afghaanse amandelen. Ik had het zelf niet beter kunnen bedenken.
Wat ik extra mooi vond, was dat dit restaurant gerund werd door twee (uit Afghanistan afkomstige) broers, rond de 30 jaar. Zij woonden allebei 16 jaar in Nederland en hebben van hun hobby hun beroep gemaakt. Een van hen was de chefkok. Hij vertelde dat hij wel een koksopleiding had gedaan maar dat dat allemaal gebakken lucht was. Waar hij het vak echt had geleerd, was bij zijn moeder. Hij was echt in de leer gegaan, dat is toch geweldig? Zes maanden lang heeft hij elke dag intensief gekookt en hij kon ons dan ook precies vertellen wat de werking was van kruiden en waarom bepaalde kruiden goed bij elkaar pasten, hoe je producten op de beste manier kon bereiden etc. Hij gaf ons zelfs een zakje kruiden mee naar huis.
Ik, fan van alle kookprogramma's op tv, was erg geboeid door deze gepassioneerde jonge vent en zijn even gepassioneerde broer. En gelukkig voor hen, liep het restaurant ook nog eens heel goed. Het was gezellig ingericht en netjes. Wat wil een hongerig mens nog meer?
Het drong ook weer even door wat voor een ongezellige eters Nederlanders zijn. Het moet allemaal zo snel mogelijk en zo simpel mogelijk en vooral gemengd kunnen worden met aardappelen en appelmoes. Dames en heren, de maaltijd is een rustpunt!
Sarban, oftwel de Afghaan (<-- DIT IS HET!)
www.nadeche.net
Een betere zangeres in 5 weken
Voor €27,50 krijg je een verrassingsmenu. Alleen van die naam krijg ik al spontaan neiging om te gaan touwtje springen en te hinkelen. Het verrassingsmenu bestaat uit een voorgerecht, een hoofdgerecht en een toetje. Maar niet zomaar 3 gangen zoals je in elke vreetschuur tegenwoordig krijgt. Neen volk! Neen!
De tafel wordt volgezet met verschillende voor - en hoofdgerechten. En bij alles komt de chefkok een uitleg geven. Dat roept een groot gezelligheidsgevoel op. En alles smaakte anders en bij elke hap proefde je weer iets nieuws. Het was smullen geblazen. Had je achteraf nog niet genoeg op, mocht je gewoon om meer vragen.
Ik ben geen toetjesmens maar dit...mogen ze me zelf 's nachts door de strot duwen. Twee soorten zelfgemaakt ijs (1 met rozenblaadjes en 1 straciatella) en een vanille griesmeelachtig puddinkje, zongedroogde mango en cranberries en Afghaanse amandelen. Ik had het zelf niet beter kunnen bedenken.
Wat ik extra mooi vond, was dat dit restaurant gerund werd door twee (uit Afghanistan afkomstige) broers, rond de 30 jaar. Zij woonden allebei 16 jaar in Nederland en hebben van hun hobby hun beroep gemaakt. Een van hen was de chefkok. Hij vertelde dat hij wel een koksopleiding had gedaan maar dat dat allemaal gebakken lucht was. Waar hij het vak echt had geleerd, was bij zijn moeder. Hij was echt in de leer gegaan, dat is toch geweldig? Zes maanden lang heeft hij elke dag intensief gekookt en hij kon ons dan ook precies vertellen wat de werking was van kruiden en waarom bepaalde kruiden goed bij elkaar pasten, hoe je producten op de beste manier kon bereiden etc. Hij gaf ons zelfs een zakje kruiden mee naar huis.
Ik, fan van alle kookprogramma's op tv, was erg geboeid door deze gepassioneerde jonge vent en zijn even gepassioneerde broer. En gelukkig voor hen, liep het restaurant ook nog eens heel goed. Het was gezellig ingericht en netjes. Wat wil een hongerig mens nog meer?
Het drong ook weer even door wat voor een ongezellige eters Nederlanders zijn. Het moet allemaal zo snel mogelijk en zo simpel mogelijk en vooral gemengd kunnen worden met aardappelen en appelmoes. Dames en heren, de maaltijd is een rustpunt!
Sarban, oftwel de Afghaan (<-- DIT IS HET!)
www.nadeche.net
Een betere zangeres in 5 weken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten