Domme programma's

Ik hou van bepaalde programma's. Van die programma's waarvan iedereen zegt dat ze "dom" en vooral "inhoudsloos" zijn. Nou beschouw ik mezelf niet direct als een dom persoon. Ik durf zelfs te zeggen dat ik best intelligent ben. Maar ik hou van domme programma's, niet eens stiekem. Ik kom er graag voor uit. Blijkbaar vinden mijn hersenen het heerlijk om naar een stel zuipende en scheldende Hagenezen te kijken of naar een rijke vent die mag kiezen uit 15 hunkerende vrouwen. En als er dan ook nog een beetje seks in komt ben ik helemaal gelukkig. Zo rond mijn 15e was ik er heilig van overtuigd dat dat iets te maken moest hebben met m'n puberteit, maar aangezien ik nu bijna 25 ben, zal het op de een of andere manier wel gewoon bij me passen.

Het beperkt zich niet alleen tot de uitzendingen op tv, nee. Ik kan me ook urenlang vermaken met Youtube fragmenten van bijvoorbeeld 'The Bachelor' of 'The Bachelorette' (die laatste is niks anders dan een afgewezen vrouwelijke kandidaat uit 'the Bachelor' die het jaar daarop zelf de rol van begeerde vrijgezel mag vervullen).

Dan kijk ik van elk seizoen de beste dates, zoenen en ruzies terug en natuurlijk het hoogtepunt: "The final rose". Het moment dat de bachelor/bachelorette gaat kiezen uit de laatste 2 kandidaten en er zelfs een verloving aan te pas komt. Er gaat geen seizoen voorbij of de zin 'You're so beautiful' wordt meer dan vaak uitgesproken. Ook "I really love you" of "I love you so much" is mijn all time favourite, waarna of het woord 'but' komt (negatieve uitkomst) of 'so'/'and' (THEY'RE GETTING MARRIED, OH MY GOD!!). Elke keer geloof ik er weer heilig in dat het verse koppel happily ever after leeft, maar 9 van de 10 keer staan een paar maanden later de roddelbladen alweer vol met geruchten over scheidingen en split ups. Als ik dat lees kan ik me niet indenken waarom ik toch elke keer weer kijk. Mis ik romantiek in mijn eigen leven? Hunker ik naar een knappe, rijke vent? Word ik intens blij van het geluk van anderen? Of ben ik gewoon een sensatieslet? Ik weet het niet (maar ik neig stiekem naar de laatste).

Wat ik zeker weet, is dat het voor mij ontspanning is. Ontspanning die ik overigens alleen ervaar als ik helemaal niemand om me heen heb, een soort guilty pleasure (gp). Ik betrap mezelf erop dat als op dezelfde tijd het nieuws op tv is en een gp-programma, ik voor de laatste optie kies. Puur voor m'n eigen gemoedstoestand ("HELP, IK BEN ONVERSTANDIG!") zap ik in de pauzes van het gp-programma, terug naar het nieuws. Zo pik ik toch wat mee van alletwee, daar ben ik tenslotte vrouw voor.

www.nadeche.net

Een betere zangeres in 5 weken