Vandaag is het 11 jaar geleden dat twee vliegtuigen de Twin Towers doorboorden.
Ik was toen 13 en kan het me nog goed herinneren. Vooral de beelden waarbij verslaggevers het geheel beschouwen, op dat moment het tweede vliegtuig de torens invliegt en het duidelijk wordt dat het opzet is. Dat raakt me nog steeds diep.
Er zijn geen woorden om te beschrijven hoe verschrikkelijk dit is. Niet alleen voor de slachtoffers maar ook voor hun familieleden, vrienden, kennissen, voor het land en voor alle hulpverleners.
Brandweermannen en politieagenten zijn gestopt met hun baan omdat het een te groot trauma heeft opgeleverd. Ze hebben mensen horen springen en vallen. Hoe vreselijk moet het zijn om voor jezelf de keuze te moeten maken dat springen de beste optie is?
Familieleden hebben laatste telefoontjes gehad vanuit de Twin Towers om te vertellen hoeveel de desbetreffende personen van hen hielden. Omdat ze wisten dat ze het niet gingen redden.
Ik ga niet eens woorden vuil maken aan de beesten die dit bedacht en gedaan hebben.
11 September zal voor Amerika en voor de wereld altijd een donkere dag zijn maar ik hoop dat ze toch, ondanks alles, met een positieve blik vooruit kunnen blijven kijken.
Misschien is een dag als vandaag ook ergens goed voor. Misschien is het goed om stil te staan bij hoeveel moois we eigenlijk hebben. Familie en vrienden om ons heen, gezondheid, een baan, goede leefomstandigheden.
Alsjeblieft mensen, geniet daarvan. Het kan van de een op de andere dag over zijn of van je af worden genomen. Dit neigt misschien erg naar een Miss World toespraak ("Oh, and what I also think is very important is...uhm..world peace") maar ik denk dat de meesten van ons te weinig stilstaan bij hoe mooi het leven is en kan zijn.
Ik kan daarom zo kwaad worden op mensen die altijd negatief zijn. Die wil ik het liefst een keer flink hard in hun gezicht slaan, door elkaar schudden en schreeuwen: "KIJK NAAR WAT JE ALLEMAAL HEBT!"
Je wil niet straks terugkijken en spijt hebben van alles wat je had kunnen doen. Maak het nu waar.
(note to self) Live your life to the max.
Ik was toen 13 en kan het me nog goed herinneren. Vooral de beelden waarbij verslaggevers het geheel beschouwen, op dat moment het tweede vliegtuig de torens invliegt en het duidelijk wordt dat het opzet is. Dat raakt me nog steeds diep.
Er zijn geen woorden om te beschrijven hoe verschrikkelijk dit is. Niet alleen voor de slachtoffers maar ook voor hun familieleden, vrienden, kennissen, voor het land en voor alle hulpverleners.
Brandweermannen en politieagenten zijn gestopt met hun baan omdat het een te groot trauma heeft opgeleverd. Ze hebben mensen horen springen en vallen. Hoe vreselijk moet het zijn om voor jezelf de keuze te moeten maken dat springen de beste optie is?
Familieleden hebben laatste telefoontjes gehad vanuit de Twin Towers om te vertellen hoeveel de desbetreffende personen van hen hielden. Omdat ze wisten dat ze het niet gingen redden.
Ik ga niet eens woorden vuil maken aan de beesten die dit bedacht en gedaan hebben.
11 September zal voor Amerika en voor de wereld altijd een donkere dag zijn maar ik hoop dat ze toch, ondanks alles, met een positieve blik vooruit kunnen blijven kijken.
Misschien is een dag als vandaag ook ergens goed voor. Misschien is het goed om stil te staan bij hoeveel moois we eigenlijk hebben. Familie en vrienden om ons heen, gezondheid, een baan, goede leefomstandigheden.
Alsjeblieft mensen, geniet daarvan. Het kan van de een op de andere dag over zijn of van je af worden genomen. Dit neigt misschien erg naar een Miss World toespraak ("Oh, and what I also think is very important is...uhm..world peace") maar ik denk dat de meesten van ons te weinig stilstaan bij hoe mooi het leven is en kan zijn.
Ik kan daarom zo kwaad worden op mensen die altijd negatief zijn. Die wil ik het liefst een keer flink hard in hun gezicht slaan, door elkaar schudden en schreeuwen: "KIJK NAAR WAT JE ALLEMAAL HEBT!"
Je wil niet straks terugkijken en spijt hebben van alles wat je had kunnen doen. Maak het nu waar.
(note to self) Live your life to the max.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten