donderdag 27 februari 2014

Carnaval

Je kunt er niet omheen als je in het zuiden woont. Carnaval.
Officieel is het natuurlijk al 11 november begonnen maar het feestgedruis zal vanaf morgen 5 dagen lang losbarsten.
Ik heb vandaag al een klein feestje gebouwd in de klas.

De afgelopen 3 lessen hebben de leerlingen mogen werken aan het maken van een eigen carnavalslied. Ik dacht: we zijn in Den Bosch (ongeveer Carnavalsstad numero 1) dus dit vinden ze vast een leuke opdracht. Nduss.
"Ah nee! Ik haat carnaval"... Ook het feit dat ik een keer groepjes had ingedeeld i.p.v. hen zelf te laten kiezen was niet bepaald motiverend. Al met al een heerlijk begin.
Gelukkig viel de schade mee en waren de meesten binnen een paar minuten ijverig aan de slag.
"Mevrouw, mogen we ook "Ik wil bier" schrijven?". Ik keek het meisje aan, hinkte nog op 2 gedachten (die van de docent met de voorbeeldfunctie en die van de docent who doesn't give a shit) voordat ik antwoord gaf en zei uiteindelijk: "Als jij dat wil, moet je dat lekker doen". Dat was blijkbaar onverwachts want ze sprong letterlijk een gat in de lucht en rende wild "HET MAG!!"schreeuwend naar haar groepje terug.
Het kind is 12. Ik gunde haar een pleziertje.

Gelukkig had het merendeel een non-alcoholisch onderwerp. Een greep uit het repertoire:
- Bossche bollen
- Er hangt een jas in de gang (jawel..op de melodie van)
- Pinguins die naar de maan vliegen (om het logisch te houden)
- Zeesterren
- Kikkers
- Carnaval..(originaliteit is ook een vak)

Vandaag was de dag dat ze hun lied gingen zingen voor de klas. En ik kan je vertellen, ik heb echt genoten. Soms omdat het verrassend goed was, soms omdat het heel aandoenlijk was.
Jongens heel ongemakkelijk in een groepje met alleen maar meiden. Kinderen die schreven dat carnaval het leukste is wat er bestaat en dit vervolgens met het meest chagrijnige gezicht zingen. Kinderen die anderen op sleeptouw namen en aanmoedigden. Leerlingen die solo en koortjes zongen. En ook al waren sommige liedjes meer een eentonige rap met maatsoorten waarvan ik het bestaan niet eens wist, ze deden allemaal hun best. Ik heb dus ook geen onvoldoendes hoeven uitdelen.
Bij 1 groepje heb ik getwijfeld omdat de tekst ietwat...jammer was. Over dat ze wilden comazuipen. Yes.
Ik bedacht me dat dat natuurlijk heel stoer is om te zeggen maar dat ze geen idee hebben wat het precies is en wat de gevolgen zijn. Toen heb ik het maar effe voorgedaan. "Jongens, whiskey for everybody! En niet tegen je ouders zeggen."

Achteraf kreeg ik dit mailtje van een leerling en toen smolt ik helemaal:


Ons groepje vertelde mij over ons (te) mooie cijfer.
Ik bedank u hier voor. Want ik heb morgen geen les van u.
Ik wens u een fijn carnaval.
En ik hoop dat ons lied een hit word is alle kroegen.

Deze carnaval wordt een topper, ik voel het. Alaaf!