Vandaag ging ik naar de kapper. Ik hou daar niet zo van. Vooral omdat het al te vaak is voorgekomen dat ik aangaf om alleen de puntjes te knippen en dat ik dan half kaal naar buiten liep.
Ik probeer namelijk al vanaf m'n geboorte lang haar te kweken en het wil maar niet lukken. Oké, het is niet kort, maar ik wil gewoon dat het ergens halverwege m'n rug komt zodat ik ook een keer het "Pam, je haar danst"-gevoel kan ervaren.
Het was dus weer tijd om geknipt te worden want m'n punten waren behoorlijk droog, zo niet dood.
Ik stap binnen bij de desbetreffende kapsalon en vraag wat de wachttijd is (ze werken daar niet op afspraak). "Een half uur/drie kwartier", zegt het meisje verveeld. Dat leek me nog te doen dus ik nam plaats. Ik had bedacht dat ik in die tussentijd mooi een paar nummers uit m'n hoofd kon leren en wat vertalingen kon maken. Hup, kopje thee erbij. Die tijd zou ik wel doorkomen.
Toen de drie kwartier verstreken waren, werd ik enigszins onrustig. Ja, ik had er al wel op gerekend dat het uit zou lopen maar toch, als het dan gebeurt is dat toch irritant.
Een uur later. Ik kon me voor geen meter meer concentreren op de teksten die ik had meegenomen omdat ik alleen maar de muziek in de zaak hoorde die ik echt te hard vond staan. Daar doorheen klonk het te Brabantse accent van een van die kapsters (zo'n type met wit struisvogel haar en een zwarte pluk en die dan nog steeds in de veronderstelling is dat dat hip is). Haar 'ui' was bijna een 'oi' ("Zo, deh ziet er weer netjes oit"). Grr.
Een uur en een kwartier later. De man tegenover mij was me net te enthousiast in zijn pogingen om met iedereen een praatje aan te knopen. Ik ben echt best sociaal (al lijk ik in m'n blogs op een doemdenker tot in den treure. Trust me, dat valt reuze mee). Maar toen even niet. Na een paar gereserveerde lachjes van mijn kant had hij denk ik wel door dat ik niet in de stemming was voor een gesprek.
Anderfuckinghalfuurlater. Ik kon van pure irritatie niet meer rechtop zitten en had koppijn als een malle. Ik heb even overwogen om er iets van te zeggen en daarna weg te lopen maar dat was ook zonde geweest. Na 3 koppen thee, een tijdschrift en een wc bezoek werd ik dan eindelijk geholpen. Hoezee.
Ik gaf aan dat ik net 2 uur geleden m'n haar had gewassen dus dat dat niet meer nodig was (alles om die nekkramp te voorkomen die ik altijd krijg als je in zo'n wastafel geduwd wordt).
Nou, ik had het beter wel kunnen doen. Er kwam geen eind aan de knopen en klitten in m'n haar. Na een paar keer "sorry" gemompel vanuit mij, leek het de kapster (het verveelde meisje bij binnenkomst) toch wel een slim idee om er een of ander serum in te spuiten. Dat hielp niet. Ze probeerde haar irritatie te verdoezelen maar het was behoorlijk duidelijk. What happened to klantvriendelijkheid? Ik ben benieuwd wat Tabatha hiervan zou vinden...je weet wel, die 2 meter lange, witharige Pekinees die graag Amerikaanse kapsalons 'over taked' en ze een complete make over geeft.
Het enige positieve vond ik, was dat ze haar mond hield tijdens het knippen. Ik heb niet zoveel met van die verplichte inhoudsloze gesprekken waarvan je weet dat ze niet echt naar je antwoord luisteren. "En, nog wat leuks gedaan dit weekend?" NEE!
Ook zoiets, ik hoorde dat ze daar aan iedereen die binnenkwam de volgende vraag stelden: "Kan ik je helpen?" Zucht. Wat denk je dat de reden zou zijn dat iemand naar de kapper komt? Ik denk dat ik de volgende keer ga zeggen dat ik aan het verhuizen ben. Of ze effe m'n bankstel wil sjouwen en wat geld wil lappen om een vrachtwagen te huren.
Gelukkig ging ik weg met haar waar echt alleen de puntjes van geknipt waren. Hoera, I love her!
www.nadeche.net
www.zangoefeningen.nl
Ik probeer namelijk al vanaf m'n geboorte lang haar te kweken en het wil maar niet lukken. Oké, het is niet kort, maar ik wil gewoon dat het ergens halverwege m'n rug komt zodat ik ook een keer het "Pam, je haar danst"-gevoel kan ervaren.
Het was dus weer tijd om geknipt te worden want m'n punten waren behoorlijk droog, zo niet dood.
Ik stap binnen bij de desbetreffende kapsalon en vraag wat de wachttijd is (ze werken daar niet op afspraak). "Een half uur/drie kwartier", zegt het meisje verveeld. Dat leek me nog te doen dus ik nam plaats. Ik had bedacht dat ik in die tussentijd mooi een paar nummers uit m'n hoofd kon leren en wat vertalingen kon maken. Hup, kopje thee erbij. Die tijd zou ik wel doorkomen.
Toen de drie kwartier verstreken waren, werd ik enigszins onrustig. Ja, ik had er al wel op gerekend dat het uit zou lopen maar toch, als het dan gebeurt is dat toch irritant.
Een uur later. Ik kon me voor geen meter meer concentreren op de teksten die ik had meegenomen omdat ik alleen maar de muziek in de zaak hoorde die ik echt te hard vond staan. Daar doorheen klonk het te Brabantse accent van een van die kapsters (zo'n type met wit struisvogel haar en een zwarte pluk en die dan nog steeds in de veronderstelling is dat dat hip is). Haar 'ui' was bijna een 'oi' ("Zo, deh ziet er weer netjes oit"). Grr.
Een uur en een kwartier later. De man tegenover mij was me net te enthousiast in zijn pogingen om met iedereen een praatje aan te knopen. Ik ben echt best sociaal (al lijk ik in m'n blogs op een doemdenker tot in den treure. Trust me, dat valt reuze mee). Maar toen even niet. Na een paar gereserveerde lachjes van mijn kant had hij denk ik wel door dat ik niet in de stemming was voor een gesprek.
Anderfuckinghalfuurlater. Ik kon van pure irritatie niet meer rechtop zitten en had koppijn als een malle. Ik heb even overwogen om er iets van te zeggen en daarna weg te lopen maar dat was ook zonde geweest. Na 3 koppen thee, een tijdschrift en een wc bezoek werd ik dan eindelijk geholpen. Hoezee.
Ik gaf aan dat ik net 2 uur geleden m'n haar had gewassen dus dat dat niet meer nodig was (alles om die nekkramp te voorkomen die ik altijd krijg als je in zo'n wastafel geduwd wordt).
Nou, ik had het beter wel kunnen doen. Er kwam geen eind aan de knopen en klitten in m'n haar. Na een paar keer "sorry" gemompel vanuit mij, leek het de kapster (het verveelde meisje bij binnenkomst) toch wel een slim idee om er een of ander serum in te spuiten. Dat hielp niet. Ze probeerde haar irritatie te verdoezelen maar het was behoorlijk duidelijk. What happened to klantvriendelijkheid? Ik ben benieuwd wat Tabatha hiervan zou vinden...je weet wel, die 2 meter lange, witharige Pekinees die graag Amerikaanse kapsalons 'over taked' en ze een complete make over geeft.
Het enige positieve vond ik, was dat ze haar mond hield tijdens het knippen. Ik heb niet zoveel met van die verplichte inhoudsloze gesprekken waarvan je weet dat ze niet echt naar je antwoord luisteren. "En, nog wat leuks gedaan dit weekend?" NEE!
Ook zoiets, ik hoorde dat ze daar aan iedereen die binnenkwam de volgende vraag stelden: "Kan ik je helpen?" Zucht. Wat denk je dat de reden zou zijn dat iemand naar de kapper komt? Ik denk dat ik de volgende keer ga zeggen dat ik aan het verhuizen ben. Of ze effe m'n bankstel wil sjouwen en wat geld wil lappen om een vrachtwagen te huren.
Gelukkig ging ik weg met haar waar echt alleen de puntjes van geknipt waren. Hoera, I love her!
www.nadeche.net
www.zangoefeningen.nl
Je schrijft zo enig! :) Mijn zus is toevallig kapster, dus die komt zo nu en dan gewoon bij ons thuis, erg handig.. maar ik ken die frustaties wel van de keren dat ik nog naar de kapsalon ging haha!
BeantwoordenVerwijderen