donderdag 13 december 2012

Hugh en z'n playmate

Hugh Hefner gaat trouwen.
De beste man is 86. Z'n aanstaande Crystal Harris 60 (!) jaar jonger.
Ik vind het allemaal best leuk voor hem maar dat dit oprecht is gelooft geen mens natuurlijk.

Vorig jaar zomer zou het stel al in het huwelijksbootje stappen maar een paar dagen voor de bruiloft nam mevrouw de benen. Opzich sneu voor Hugh, maar nog sneuer dat zij zich behoorlijk negatief over hem heeft uitgelaten in de media. Niet heel bevorderlijk voor zijn imago.
Zo zei ze dat ze hem nog nooit naakt heeft gezien (ben dankbaar zou ik zeggen) en dat ze ook nog nooit seks hadden gehad. Toen vertelde ze dat ze toch wel seks hadden gehad maar dat dat maar 2 minuten duurde. En als kers op de taart zei ze dat ze totaal niet opgewonden van hem raakte (NEE?!!).
Nou zijn dat hele logische uitspraken voor iemand van 26 die het doet met een oude lap. Maar je bent wel een playmate. Dus is dat uit den boze. Het enige wat je moet doen is lachen, rondrennen in kinderbroekjes en maximizer BH's en je haar blonderen totdat het uitvalt.
Blijkbaar bedacht Crystal dat ook net op tijd en she changed her mind. And so they're getting married.
Like...OH MY GOD!
En dit alles vindt plaats op oudejaarsavond. Oh ja, ze houden het klein. Dus buiten heel Hollywood en 80.000 Bunnies komt er niemand.




Het is natuurlijk hartstikke slim van haar. Oké, je moet even je ogen dicht doen als de rits opengaat en een hele goede fantasie hebben als ie z'n servet uitrolt, maar verder ben je gegarandeerd van ongekende luxe.
De vraag is alleen: is dat het waard?
Misschien legt Hugh over een jaar wel het lootje en dan heb jij een 86 jarige piemel gepiemeld. Want denk maar niet dat je in z'n testament staat. Nou ja misschien wel, met zoiets als "bedankt voor je strakke bips", maar dat is dan iets waar je zeker niet aan herinnerd wil worden.
Anyway, ik vraag me af of de bruiloft deze keer wel doorgaat. Misschien pakt hij haar nu terug door haar voor het altaar te laten staan en "HAHA, ik ben homo" te roepen.
Wie weet. Ik zou het wel leuk vinden.

www.nadeche.net
www.zangoefeningen.nl

woensdag 12 december 2012

Kleine ergernissen


Zoals jullie weten ben ik van de kleine ergernissen. Vanmorgen had ik weer geluk.
Het is woensdag dus ik stond vanmorgen om 09:00 in de sportschool met di mama. De les die we dan doen is AWT, een combinatie van cardio en krachttraining. Pittig maar erg leuk.

Een terugkerende ergernis is het feit dat mensen ALTIJD voor onze neus gaan staan. Recht voor onze neus. Misschien ben ik daar te sociaal voor ingesteld maar ik zorg altijd dat ik niet totaal iemands beeld blokkeer, maar altijd een stapje opzij zet. Zelfs als ik tijdens een oefening merk dat ik voor iemand sta, schuif ik wat op.
Veel mensen doen dat niet.
Ik weet niet of het ze niks kan schelen of dat ze het gewoon niet doorhebben maar ik weet wel dat het bloedirritant is.
Door het net te harde zuchten van ons moeke wist ik dat het ook haar geluksdag was.




Nog iets waar ik me aan stoor is aan hyperfanatieke mensen. Begrijp me niet verkeerd, ik doe ook altijd m’n best en geef ook liever niet op. Maar dit is de groep die door dat hyperfanatisme uit de maat beweegt. Niet finaal want dat is altijd nog wel grappig (en genant)...nee, nèt. Ze doen alles nèt te snel.
En het probleem is, als je dat eenmaal gezien hebt, zie je ook niks anders meer. Ik kon het dan ook niet laten om een paar keer zachtjes geïrriteerd te grommen.

Vandaag stond er een mevrouw voor ons. Ergens in de 40. Blond. Met van die kleine dansschoentjes aan. Deze mevrouw hield NIKS vol.
Soms is dat best zielig om te zien. Als iemand er echt voor gaat en 34x per minuut sterft.
Deze mevrouw had overal lastig van.
Na een paar ‘Jumping Jacks’, bedacht ze zelf een vervangend schraal sprongetje.
Alle krachtoefeningen deed ze met 1 kilo gewichtjes. Halverwege stopte ze.
Cardio oefeningen waren helemaal verboden, want dan ging ze haar rug strekken.
Ik KON HET NIET UITSTAAAAAAAAN!!!
Als je echt ergens last van hebt (gruwelijke pijn) blijf dan thuis. Maar niet dit.
Het leuke van dit alles was, dat ze ook nog de hele tijd recht voor m’n neus ging staan. Zalig.

M’n dag was helemaal compleet toen ik ’s middags in een bus vol krijsende kinderen stapte.