Laatst zat ik op het terras met 2 vriendinnen.
Jawel, dat historische moment van de eerste echte zonnestralen in maart waardoor heel Nederland uitrukt naar elke beschikbare stoel op een willekeurig terras.
Ik hou van deze momenten.
Fijn gezelschap, lekker weer, heerlijk drankje en een pittig gesprek. En niet te vergeten, de grote vleeskeuring waar iedereen (onvrijwillig) aan deelneemt.
Na wat rondkijken viel het ons op dat het merendeel van de passerende mens erg...stevig was. Zo niet, heel dik. Voordat ik haatmail en bombrieven krijg; ik ga niemand beledigen. Het viel me alleen op.
Just saying.
We besloten elk zwaar mens te turven. Het resultaat vond ik behoorlijk verontrustend. In 5 minuten hebben we meer dan 30 streepjes gezet.... 30!!
Nou weet ik natuurlijk niet waarom deze mensen overgewicht hebben. Vreselijk natuurlijk als er zoiets als een afwijking aan de schildklier aan ten grondslag ligt, maar ik denk stiekem ook dat het een heeeeeeeel klein ienieminibeetje aan het eetgedrag ligt.
Ik schrik altijd een beetje hoe druk het is bij de Smullers op het station of hoeveel mensen een snack uit de muur trekken. Zo'n lauwe, slappe, grieperige frikandel die al de hele dag in een klein hokje ligt te rotten en die je bijna "VERLOS MIJ!" kan horen roepen...Wie wil dat nou niet?
Na wat witbiertjes besloten we dat het tijd werd voor een nieuwe ranking. Een leuke.
Voor degenen die Sex and the City keken; dit is het fragment waar Charlotte en Carrie net als wij aan het terrassen zijn en bijhouden met hoeveel passerende mannen ze naar bed zouden willen.
So did we.
Pen en de papier in de aanslag, ogen open, tietjes vooruit.
1, 2, 3...46 mannen passeren ons. Niemand die ook maar in de buurt komt van een kusje, laat staan een avontuur tussen de lakens of op de wasmachine.
Na 10 minuten begon ik onrustig te worden.
Na 12 minuten vroeg ik me hevig af of ik veel te kritisch was.
Na een kwartier was ik depressief. Damn you Tilburg!
Waarom was het mij niet gegund om een mentale stevige pot seks met een hete vreemdeling te hebben?
1 STREEPJE! DAT IS ALLES WAT IK VROEG! WHYYYYYYYYYYY?!!
We eindigden alledrie met een "misschien" die eerder aan de 'nee' dan aan de 'ja-kant' zat.
Doe mij een dubbele whisky, dan kots ik mezelf het graf in.
Net voordat ik het wilde opgeven bedacht ik me dat ik het afgelopen kwartier helaas geen geschikte kandidaten voor het tweede spelletje had gevonden, maar meer dan genoeg voor het eerste.
Hoe minder lekkere mannen ik zag, des te meer dikkertjes.
Deze conclusie was op dat moment zowel deprimerend als bemoedigend.
Ik kon in ieder geval 1 spelletje tot een goed einde brengen.
Jawel, dat historische moment van de eerste echte zonnestralen in maart waardoor heel Nederland uitrukt naar elke beschikbare stoel op een willekeurig terras.
Ik hou van deze momenten.
Fijn gezelschap, lekker weer, heerlijk drankje en een pittig gesprek. En niet te vergeten, de grote vleeskeuring waar iedereen (onvrijwillig) aan deelneemt.
Na wat rondkijken viel het ons op dat het merendeel van de passerende mens erg...stevig was. Zo niet, heel dik. Voordat ik haatmail en bombrieven krijg; ik ga niemand beledigen. Het viel me alleen op.
Just saying.
We besloten elk zwaar mens te turven. Het resultaat vond ik behoorlijk verontrustend. In 5 minuten hebben we meer dan 30 streepjes gezet.... 30!!
Nou weet ik natuurlijk niet waarom deze mensen overgewicht hebben. Vreselijk natuurlijk als er zoiets als een afwijking aan de schildklier aan ten grondslag ligt, maar ik denk stiekem ook dat het een heeeeeeeel klein ienieminibeetje aan het eetgedrag ligt.
Ik schrik altijd een beetje hoe druk het is bij de Smullers op het station of hoeveel mensen een snack uit de muur trekken. Zo'n lauwe, slappe, grieperige frikandel die al de hele dag in een klein hokje ligt te rotten en die je bijna "VERLOS MIJ!" kan horen roepen...Wie wil dat nou niet?
Na wat witbiertjes besloten we dat het tijd werd voor een nieuwe ranking. Een leuke.
Voor degenen die Sex and the City keken; dit is het fragment waar Charlotte en Carrie net als wij aan het terrassen zijn en bijhouden met hoeveel passerende mannen ze naar bed zouden willen.
So did we.
Pen en de papier in de aanslag, ogen open, tietjes vooruit.
1, 2, 3...46 mannen passeren ons. Niemand die ook maar in de buurt komt van een kusje, laat staan een avontuur tussen de lakens of op de wasmachine.
Na 10 minuten begon ik onrustig te worden.
Na 12 minuten vroeg ik me hevig af of ik veel te kritisch was.
Na een kwartier was ik depressief. Damn you Tilburg!
Waarom was het mij niet gegund om een mentale stevige pot seks met een hete vreemdeling te hebben?
1 STREEPJE! DAT IS ALLES WAT IK VROEG! WHYYYYYYYYYYY?!!
We eindigden alledrie met een "misschien" die eerder aan de 'nee' dan aan de 'ja-kant' zat.
Doe mij een dubbele whisky, dan kots ik mezelf het graf in.
Net voordat ik het wilde opgeven bedacht ik me dat ik het afgelopen kwartier helaas geen geschikte kandidaten voor het tweede spelletje had gevonden, maar meer dan genoeg voor het eerste.
Hoe minder lekkere mannen ik zag, des te meer dikkertjes.
Deze conclusie was op dat moment zowel deprimerend als bemoedigend.
Ik kon in ieder geval 1 spelletje tot een goed einde brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten