Afgelopen zondag mocht ik mee naar de premiere van Shrek. Vriendlief is tenslotte muzikaal leider/dirigent/stokkenzwaaier en ik was zijn plus one.
De voorbereidingen gingen niet heel soepel. Ik had dan wel neongroene pumps (vre-se-lijk lelijk maar o-zo gepast) maar de avond van tevoren ging ik een outfit samenstellen en daar werd ik bloedchagrijnig van. M'n heupen leken wel een fucking meter uit te steken aan elke kant en in alles leek ik dik.
Ja ja, het zal wel weer een vrouwenkwestie zijn, ik weet het. Het hielp ook niet mee dat m'n eigen hoofd me ook niet echt kon opvrolijken, na 3 nachten laat in bed en weinig slaap. Maar goed, uiteindelijk had ik een outfit die er goed mee door kon. Thank god, ik kon gaan slapen (weer veel te laat). Er zijn ochtend en avondmensen en ik ben geloof ik geen van beiden. Bij deze kroon ik mezelf tot middagmens.
We zouden zondag om 13:30 vertrekken. Ik was om 09:00 wakker maar kwam natuurlijk pas om 12:00 uit bed waardoor ik geheel verwacht in tijdnood kwam. Yes.
Toen we aankwamen in de RAI bleek dat we nog een eindje moesten lopen. Zucht. Die pumps deden toen al hevig pijn, maar goed, ik zette door. Na snel over de groene (!) loper te zijn doorgelopen omdat de pers alleen BEKENDE Nederlanders op de foto wilde ("hoi, ik lach ook best leuk"), kwamen we in het theater aan. Alles was geheel in stijl, groen, groen en nog een groen. Gelukkig haalt die kleur me enorm op...
De voorstelling zelf was leuk. Niet heel geweldig, maar zeer vermakelijk. Paul Groot als Lord Farquaad was wel echt fantastisch. Wat een vakman. Er is werkelijk geen grap blijven liggen en hij zong ook nog eens verdacht goed.
Het ensemble vond ik erg leuk. Vooral Michael Nieuwenhuyze als Pinokkio was heel goed. Vermoeiend om de hele tijd als een fijngeknepen muis te praten (en zingen!), maar hij deed het met glans. Petje af.
Rogier Komproe die de ezel speelde, had helaas het ongeluk dat voor mij Eddy Murphy niet te overtreffen is. "And in the morning...I'm making waffles". Ik hou ervan.
Oh...Bergit Lewis had het lied van de Draak ingezongen. Vet. Vet. Vet. Wat een dik geluid heeft zij. En dat is geen bewuste woordkeus.
Ik zou mezelf niet zijn als ik ook niet een traantje had gelaten. Dat gebeurde bij het nummer 'De Held', dat begint als solo maar uiteindelijk een tertset wordt. Soms word ik ineens geraakt en kan ik m'n tranen ook niet inhouden. Dat was bij dit nummer, het moment dat Shrek voor het eerst z'n kwetsbaarheid laat zien. Snik.
Na de voorstelling was het BN-ers spotten geblazen. Je probeert dat dan zo onopvallend mogelijk te doen, maar dat lukt natuurlijk nooit. Vooral niet als je gaat fluisteren nadat je iemand gezien hebt. "DAAR STAAN LUDO EN JANINE".
Wel leuk om iedereen eens in levende lijve te zien. Op zulke momenten hou ik van Nederland omdat zoiets gewoon kan. In Amerika zouden celebrities allang belaagd en verkracht zijn op zo'n event. Lang leve de Hollandse nuchterheid.
Serveersters liepen rond met hapjes waarbij de bitterbal bij iedereen overduidelijk favoriet was. Dat was ook een van de weinige niet-groene dingen. Komkommer, groene pasta, groene slushpuppies, een onverklaarbaar vies hapje (ik weet nog steeds niet of het vis of vlees was) met groene spikkels erop, groene ijsjes, de groene schoenen van Albert Verlinde etc.
Mijn pumps hebben me niet de hele avond kunnen dragen. Op een gegeven moment had ik zulke zere poten dat ik ze maar uit heb gedaan. Wat een opluchting was dat. Ik kon zelfs weer een beetje dansen.
Gelukkig moest ik de volgende dag om 07:00 op om te werken. Vershrekkelijk.
P.S Ik ben 25 geworden! Lang zal ik leven in de gloria.
P.P.S Vandaag heb ik officieel m'n scriptie ingeleverd. In 7-voud geprint en ingebonden. Het kostte me €77,35. Fuck.
P.P.S Trusten.
www.nadeche.net
www.zangoefeningen.nl
De voorbereidingen gingen niet heel soepel. Ik had dan wel neongroene pumps (vre-se-lijk lelijk maar o-zo gepast) maar de avond van tevoren ging ik een outfit samenstellen en daar werd ik bloedchagrijnig van. M'n heupen leken wel een fucking meter uit te steken aan elke kant en in alles leek ik dik.
Ja ja, het zal wel weer een vrouwenkwestie zijn, ik weet het. Het hielp ook niet mee dat m'n eigen hoofd me ook niet echt kon opvrolijken, na 3 nachten laat in bed en weinig slaap. Maar goed, uiteindelijk had ik een outfit die er goed mee door kon. Thank god, ik kon gaan slapen (weer veel te laat). Er zijn ochtend en avondmensen en ik ben geloof ik geen van beiden. Bij deze kroon ik mezelf tot middagmens.
We zouden zondag om 13:30 vertrekken. Ik was om 09:00 wakker maar kwam natuurlijk pas om 12:00 uit bed waardoor ik geheel verwacht in tijdnood kwam. Yes.
Toen we aankwamen in de RAI bleek dat we nog een eindje moesten lopen. Zucht. Die pumps deden toen al hevig pijn, maar goed, ik zette door. Na snel over de groene (!) loper te zijn doorgelopen omdat de pers alleen BEKENDE Nederlanders op de foto wilde ("hoi, ik lach ook best leuk"), kwamen we in het theater aan. Alles was geheel in stijl, groen, groen en nog een groen. Gelukkig haalt die kleur me enorm op...
De voorstelling zelf was leuk. Niet heel geweldig, maar zeer vermakelijk. Paul Groot als Lord Farquaad was wel echt fantastisch. Wat een vakman. Er is werkelijk geen grap blijven liggen en hij zong ook nog eens verdacht goed.
Het ensemble vond ik erg leuk. Vooral Michael Nieuwenhuyze als Pinokkio was heel goed. Vermoeiend om de hele tijd als een fijngeknepen muis te praten (en zingen!), maar hij deed het met glans. Petje af.
Rogier Komproe die de ezel speelde, had helaas het ongeluk dat voor mij Eddy Murphy niet te overtreffen is. "And in the morning...I'm making waffles". Ik hou ervan.
Oh...Bergit Lewis had het lied van de Draak ingezongen. Vet. Vet. Vet. Wat een dik geluid heeft zij. En dat is geen bewuste woordkeus.
Ik zou mezelf niet zijn als ik ook niet een traantje had gelaten. Dat gebeurde bij het nummer 'De Held', dat begint als solo maar uiteindelijk een tertset wordt. Soms word ik ineens geraakt en kan ik m'n tranen ook niet inhouden. Dat was bij dit nummer, het moment dat Shrek voor het eerst z'n kwetsbaarheid laat zien. Snik.
Na de voorstelling was het BN-ers spotten geblazen. Je probeert dat dan zo onopvallend mogelijk te doen, maar dat lukt natuurlijk nooit. Vooral niet als je gaat fluisteren nadat je iemand gezien hebt. "DAAR STAAN LUDO EN JANINE".
Wel leuk om iedereen eens in levende lijve te zien. Op zulke momenten hou ik van Nederland omdat zoiets gewoon kan. In Amerika zouden celebrities allang belaagd en verkracht zijn op zo'n event. Lang leve de Hollandse nuchterheid.
Serveersters liepen rond met hapjes waarbij de bitterbal bij iedereen overduidelijk favoriet was. Dat was ook een van de weinige niet-groene dingen. Komkommer, groene pasta, groene slushpuppies, een onverklaarbaar vies hapje (ik weet nog steeds niet of het vis of vlees was) met groene spikkels erop, groene ijsjes, de groene schoenen van Albert Verlinde etc.
Mijn pumps hebben me niet de hele avond kunnen dragen. Op een gegeven moment had ik zulke zere poten dat ik ze maar uit heb gedaan. Wat een opluchting was dat. Ik kon zelfs weer een beetje dansen.
Gelukkig moest ik de volgende dag om 07:00 op om te werken. Vershrekkelijk.
P.S Ik ben 25 geworden! Lang zal ik leven in de gloria.
P.P.S Vandaag heb ik officieel m'n scriptie ingeleverd. In 7-voud geprint en ingebonden. Het kostte me €77,35. Fuck.
P.P.S Trusten.
www.nadeche.net
www.zangoefeningen.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten