Ik ben in Wenen. Bij Anne-Marijn.
EIN-DE-LIJK HERENIGD!!
Gisteren vloog ikom 17:20 vanaf Schiphol naar hier. Om 15:20 arriveerde ik netjes (en heel op tijd voor mijn doen) om m'n koffer(tje) in te checken en op m'n dooie gemak wat winkels af te struinen. Natuurlijk kon een cappuccino van Starbucks niet ontbreken, ik kwam werkelijk helemaal tot rust.
Overigens kan ik iedereen aanraden om met KLM te vliegen. Het was mijn eerste keer maar zeker niet de laatste. Ten eerste zat je 2 aan 2, i.p.v. 3 aan 3 gepropt. Ik had warempel behoorlijk wat beenruimte! En jawel mensen, ze bestaan nog: het typje sokken in sandalen. Ik zat er naast.
De steward en stewardess kwamen langs met een snack ("Sweet of salt?") en wat te drinken (GRATIS!!! Ik ben een Nederlander dus mag ik daar best blij om zijn) en binnen 1,5 uur stond ik op het vliegveld in Wenen. Dikke prima. M'n koffer was nog heel dus dat was ook een pluspunt.
Toen moest ik nog met de trein, die ik op een haar na miste en dus een half uur moest wachten. Het kon me niks schelen, ik was zen tot in de puntjes. Daarna pakte ik de metro om bij het theater de sleutels van Anne-Marijn op te halen. Al ging dat ook niet helemaal soepel (natuurlijk raakte ik verdwaald op een punt waar je echt niet verdwaald kan raken), uiteindelijk kwam het goed en stapte ik om 21:15 haar appartement binnen. Kapot en hijgend. Ik moest namelijk met koffer en al 345780 treden op. Toen ik binnenkwam kwam haar huisgenoot meteen kijken wie er zo zwaar ademend de drempel over viel en op dat punt merkte ik pas hoe moe ik was want ik kwam niet meer uit m'n woorden.
Normaal gesproken durf ik best te zeggen dat m'n Engels op een redelijk goed niveau zit maar nu klonk ik als een stotterende Tilburgse vent met een verlamde bakkes. Maar ik was er gekomen. All by my fucking self.
Om de tijd te doden heb ik wat gekletst met de desbetreffende huisgenoot in goegoe-gaga Engels. Ik probeerde nog wel wat middelbare school Duits op te rakelen maar tot mijn grote schaamte was dat nergens meer te bekennen. Verder dan 'danke' en 'gutenabend' kwam ik niet.
Daarna heb ik een aflevering Dexter gekeken waarin iemand Nadjezda heette. NADJEZDA! Daar is Nadeche van afgeleid, voor degenen die dat niet weten. Het kon niet anders: This was my lucky night. Of eh..Es war meine glücksabend.
Na mijn lieve rising star geknuffeld te hebben, kletsten we nog wat en toen viel ik in slaap.
Vandaag hebben we eigenlijk vrij weinig gedaan. Gekletst dat wel. Want dat had ik toch wel heel erg gemist. I love Skype but I love real life more. Om 12:30 gingen we met de metro naar de markt en dat was echt leuk, buiten de snijdende kou op m'n schrale tengels.
Waarom hebben ze zulke markten niet in Nederland? Superveel verse groenten en vers fruit, noten, verschillende soorten humus (TE LEKKER), allerlei hapjes, falafel, kazen, teveel om op te noemen. We zijn ook een chocoladewinkeltje in gegaan, alles was bio-verantwoord. Ik heb daar 100% pure chocola gekocht. In Tillietown eet ik altijd choco waarin 70% cacao zit en die is heerlijk maar dit..was...echt...FUCKING VIES. Bij de eerste hap denk je nog: "Mmm, veel cacao", maar zodra je begint de kauwen is het een regelrechte aanval op je smaakpapillen. Misschien is dit soort chocola ook niet bedoeld om zo te eten maar meer om mee te koken of voor chocolademelk ofzo. Ik weet het niet, maar dit was in ieder geval geen aanrader. Gelukkig voor mij zag ik dat Anne-Marijns gezicht ook totaal vertrok.
Verder hebben we noten, curry humus, falafel, pompoen, champignons en geitenkaas gekocht en daar net een simpel maar lovely dish mee gemaakt. Jamie Oliver is er niks bij. En z'n Duitse variant ook niet.
Hier het recept:
Was haben Sie nodig?
EIN-DE-LIJK HERENIGD!!
Gisteren vloog ikom 17:20 vanaf Schiphol naar hier. Om 15:20 arriveerde ik netjes (en heel op tijd voor mijn doen) om m'n koffer(tje) in te checken en op m'n dooie gemak wat winkels af te struinen. Natuurlijk kon een cappuccino van Starbucks niet ontbreken, ik kwam werkelijk helemaal tot rust.
Overigens kan ik iedereen aanraden om met KLM te vliegen. Het was mijn eerste keer maar zeker niet de laatste. Ten eerste zat je 2 aan 2, i.p.v. 3 aan 3 gepropt. Ik had warempel behoorlijk wat beenruimte! En jawel mensen, ze bestaan nog: het typje sokken in sandalen. Ik zat er naast.
De steward en stewardess kwamen langs met een snack ("Sweet of salt?") en wat te drinken (GRATIS!!! Ik ben een Nederlander dus mag ik daar best blij om zijn) en binnen 1,5 uur stond ik op het vliegveld in Wenen. Dikke prima. M'n koffer was nog heel dus dat was ook een pluspunt.
Toen moest ik nog met de trein, die ik op een haar na miste en dus een half uur moest wachten. Het kon me niks schelen, ik was zen tot in de puntjes. Daarna pakte ik de metro om bij het theater de sleutels van Anne-Marijn op te halen. Al ging dat ook niet helemaal soepel (natuurlijk raakte ik verdwaald op een punt waar je echt niet verdwaald kan raken), uiteindelijk kwam het goed en stapte ik om 21:15 haar appartement binnen. Kapot en hijgend. Ik moest namelijk met koffer en al 345780 treden op. Toen ik binnenkwam kwam haar huisgenoot meteen kijken wie er zo zwaar ademend de drempel over viel en op dat punt merkte ik pas hoe moe ik was want ik kwam niet meer uit m'n woorden.
Normaal gesproken durf ik best te zeggen dat m'n Engels op een redelijk goed niveau zit maar nu klonk ik als een stotterende Tilburgse vent met een verlamde bakkes. Maar ik was er gekomen. All by my fucking self.
Om de tijd te doden heb ik wat gekletst met de desbetreffende huisgenoot in goegoe-gaga Engels. Ik probeerde nog wel wat middelbare school Duits op te rakelen maar tot mijn grote schaamte was dat nergens meer te bekennen. Verder dan 'danke' en 'gutenabend' kwam ik niet.
Daarna heb ik een aflevering Dexter gekeken waarin iemand Nadjezda heette. NADJEZDA! Daar is Nadeche van afgeleid, voor degenen die dat niet weten. Het kon niet anders: This was my lucky night. Of eh..Es war meine glücksabend.
Na mijn lieve rising star geknuffeld te hebben, kletsten we nog wat en toen viel ik in slaap.
Vandaag hebben we eigenlijk vrij weinig gedaan. Gekletst dat wel. Want dat had ik toch wel heel erg gemist. I love Skype but I love real life more. Om 12:30 gingen we met de metro naar de markt en dat was echt leuk, buiten de snijdende kou op m'n schrale tengels.
Waarom hebben ze zulke markten niet in Nederland? Superveel verse groenten en vers fruit, noten, verschillende soorten humus (TE LEKKER), allerlei hapjes, falafel, kazen, teveel om op te noemen. We zijn ook een chocoladewinkeltje in gegaan, alles was bio-verantwoord. Ik heb daar 100% pure chocola gekocht. In Tillietown eet ik altijd choco waarin 70% cacao zit en die is heerlijk maar dit..was...echt...FUCKING VIES. Bij de eerste hap denk je nog: "Mmm, veel cacao", maar zodra je begint de kauwen is het een regelrechte aanval op je smaakpapillen. Misschien is dit soort chocola ook niet bedoeld om zo te eten maar meer om mee te koken of voor chocolademelk ofzo. Ik weet het niet, maar dit was in ieder geval geen aanrader. Gelukkig voor mij zag ik dat Anne-Marijns gezicht ook totaal vertrok.
Verder hebben we noten, curry humus, falafel, pompoen, champignons en geitenkaas gekocht en daar net een simpel maar lovely dish mee gemaakt. Jamie Oliver is er niks bij. En z'n Duitse variant ook niet.
Hier het recept:
Was haben Sie nodig?
- Falafel (verse want die is echt om te smullen)
- Couscous
- Courgette
- Pompoen
- Ui
- Knoflook
- Walnoten
- Amandelen
- Geitenkaas
- Tomaat
- Champignons
1. Zet wasser auf und kook de pompoen totdat deze ein bischen zacht ist.
2. Bak de ui und de knoflook und snijd unterschwissen de champignons, courgette en tomaat.
3. Gooi de champignons, courgette en tomaat und später der pompoen bei de ui und knoflook. Kruiden met pepfer und salt.
4. Doe wat couscous in eind pannetje en gaar deze in zwei minuten.
5. Pak ein bakje en doe de groenten hierin en de couscous. Mix het geheel door elkaar.
6. Hak de noten, verbrokkel de geitenkaas en snij de falafel in stukjes en meng het door de rest.
7. SCHMULLEN MAAR!!
8. Lees je dit recept hardop, schreeuw het dan. We praten tenslotte Duits.
Sehr gesund! Alleen wat minder als je daarna een stuk taart naar binnen schuift.
Over een uur ga ik naar het theater om Annie te bewonderen in haar nonnenpak. Ik ben nu al übertrots en dat wordt alleen maar meer. Hopelijk blijft het janken achterwege.
Morgen een Sister Act recensie! Auf Wiener schnitzel!
Hoe leuk dat ze in Sister Act speelt! ben erg benieuwd naar je recensie!
BeantwoordenVerwijderen