Ben ik weer!

Aiii, het is schandalig lang geleden dat ik een blog heb geschreven...en dat terwijl ik ooit het idee had om er elke dag een te maken. Maar goed: IK BEN ER WEER!
Even een korte recap:

Ik was in Wenen zoals jullie hebben kunnen lezen. Die blog sloot ik af met de belofte dat ik een preview over Sister Act zou schrijven, dus bij deze:
Anne-Marijn had een gratis kaartje voor me weten te fixen dus dinsdag was het zo ver: ik ging haar bewonderen in het Ronacher theater. Wat ik even niet helemaal goed had doorgekregen was dat mensen daar nog echt 'naar het theater gaan'. Dat wil zeggen: geheel in stijl. Dat wil zeggen: nette jurkjes, pumps en pakken. Dat wil niet zeggen: spijkerbloes, knot en gympen. De toon was gezet: pauper meets high class.
Mensen schenen het ook extreem raar te vinden dat ik in m'n eentje was. Verschillende keren heb ik een soort afkeurende en net te verbaasde blikken naar m'n hoofd geworpen gekregen. Oh ja, en lachen en joelen was ook verboden. Ik zat in een fucking matte zaal. Zo'n zaal die niet eens lacht uit beschaafdheid en waarbij elk applaus ongeveer is. Bless the lord.
Dat deed niks af aan het feit dat ik supahtolltrots was op mijn nonnetje. Ik heb echt genoten om haar te zien spelen, zingen, dansen en stralen. Sowieso was het een hele toffe show. Hier kon je onmogelijk niet vrolijk van worden. Nou ja, behalve deze zaal.

Woensdag hebben we met Marle geluncht en gedineerd (a.k.a. een dikke cheeseburger achterover gepropt) en 's avonds zijn we haar gaan bewonderen in 'Elisabeth'. Ik was blij dat ik van tevoren ingelicht was door Anne-Marijn zodat ik wist waar het over ging want ik verstond er geen Duitse neus van. Maar wat een prachtige show is dat. De laatste jaren was ik niet echt meer snel onder de indruk te krijgen maar het is gelukt. Indrukwekkend decor, ensemble en bovenal een geweldige Annemieke van Dam als Elisabeth. Damn!
Oh ja, we hadden ook nog een extreem gezellig onderonsje met onze 'achterburen'. We zaten op het tweede balkon en achter ons zat een stel ongeveer een meter hoger. Het is dus onmogelijk dat hij nichts kon sehen toen ik voorover leunde. Dat was dus niet gewenst. Ik kreeg een geïrriteerde tik op m'n schouder met de vraag of ik weer recht kon gaan zitten. M'n handen gingen al jeuken maar omdat ik enig fatsoen in m'n bips heb, rechtte ik m'n rug. Het eindapplaus kwam.
Toen Marle (en haar rij) aan de beurt was, gaven we haar een joelende STAANDE ovatie. Dat ging natuurlijk te ver. Weer een geïrriteerde tik. "Können (?) sie bitte sitzen?" Anne-Marijn en ik keken elkaar tegelijkertijd vol verbazing aan. Ik zei in m'n beste Duits: "Uh..nein, warum?!"
Hij: "Weil wir das wollen sehen" (of iets dergelijks).
In Nederland is het normaal dat je gaat staan bij het applaus. Als Adolf achter ons de buigingen wilde zien moest hij ook maar gaan staan. Wij draaiden om en klapten verder.
Na 2 minuten werd Anne-Marijn op haar schouder getikt met nogmaals dezelfde vraag. WTF!
I love Wenen maar ik haat Weense mensen.

Afgelopen week heb ik als een malle m'n scriptie afgemaakt en vandaag heb ik 'm ingeleverd. UITROEPTEKEN! Stiekem vond ik het nog best interessant (thank god). Nu duimen dat ik m'n verdediging in december mag doen.

Ik heb een nieuw lesgeefbaantje! Woensdag begin ik bij Singshop in Eindhoven. Oh ja, en de eerste keer is 6 uur lang proeflessen geven van allemaal een kwartier per persoon. Ik ga dood (maar wel zingend).

Ik heb nog steeds zin in kerst. Check deze link. Wie dit niet goed vind, is een paard.
I pray on christmas

Bij deze beloof ik dat weer met regelmaat ga bloggen. Omdat ik stiekem soms ook om mezelf moet lachen.

www.nadeche.net
www.zangoefeningen.nl

Wenen deel 1

Ik ben in Wenen. Bij Anne-Marijn.
EIN-DE-LIJK HERENIGD!!
Gisteren vloog ikom 17:20 vanaf Schiphol naar hier. Om 15:20 arriveerde ik netjes (en heel op tijd voor mijn doen) om m'n koffer(tje) in te checken en op m'n dooie gemak wat winkels af te struinen. Natuurlijk kon een cappuccino van Starbucks niet ontbreken, ik kwam werkelijk helemaal tot rust.
Overigens kan ik iedereen aanraden om met KLM te vliegen. Het was mijn eerste keer maar zeker niet de laatste. Ten eerste zat je 2 aan 2, i.p.v. 3 aan 3 gepropt. Ik had warempel behoorlijk wat beenruimte! En jawel mensen, ze bestaan nog: het typje sokken in sandalen. Ik zat er naast.
De steward en stewardess kwamen langs met een snack ("Sweet of salt?") en wat te drinken (GRATIS!!! Ik ben een Nederlander dus mag ik daar best blij om zijn) en binnen 1,5 uur stond ik op het vliegveld in Wenen. Dikke prima. M'n koffer was nog heel dus dat was ook een pluspunt.
Toen moest ik nog met de trein, die ik op een haar na miste en dus een half uur moest wachten. Het kon me niks schelen, ik was zen tot in de puntjes. Daarna pakte ik de metro om bij het theater de sleutels van Anne-Marijn op te halen. Al ging dat ook niet helemaal soepel (natuurlijk raakte ik verdwaald op een punt waar je echt niet verdwaald kan raken), uiteindelijk kwam het goed en stapte ik om 21:15 haar appartement binnen. Kapot en hijgend. Ik moest namelijk met koffer en al 345780 treden op. Toen ik binnenkwam kwam haar huisgenoot meteen kijken wie er zo zwaar ademend de drempel over viel en op dat punt merkte ik pas hoe moe ik was want ik kwam niet meer uit m'n woorden.
Normaal gesproken durf ik best te zeggen dat m'n Engels op een redelijk goed niveau zit maar nu klonk ik als een stotterende Tilburgse vent met een verlamde bakkes. Maar ik was er gekomen. All by my fucking self.

Om de tijd te doden heb ik wat gekletst met de desbetreffende huisgenoot in goegoe-gaga Engels. Ik probeerde nog wel wat middelbare school Duits op te rakelen maar tot mijn grote schaamte was dat nergens meer te bekennen. Verder dan 'danke' en 'gutenabend' kwam ik niet.
Daarna heb ik een aflevering Dexter gekeken waarin iemand Nadjezda heette. NADJEZDA! Daar is Nadeche van afgeleid, voor degenen die dat niet weten. Het kon niet anders: This was my lucky night. Of eh..Es war meine glücksabend.
Na mijn lieve rising star geknuffeld te hebben, kletsten we nog wat en toen viel ik in slaap.

Vandaag hebben we eigenlijk vrij weinig gedaan. Gekletst dat wel. Want dat had ik toch wel heel erg gemist. I love Skype but I love real life more. Om 12:30 gingen we met de metro naar de markt en dat was echt leuk, buiten de snijdende kou op m'n schrale tengels.
Waarom hebben ze zulke markten niet in Nederland? Superveel verse groenten en vers fruit, noten, verschillende soorten humus (TE LEKKER), allerlei hapjes, falafel, kazen, teveel om op te noemen. We zijn ook een chocoladewinkeltje in gegaan, alles was bio-verantwoord. Ik heb daar 100% pure chocola gekocht. In Tillietown eet ik altijd choco waarin 70% cacao zit en die is heerlijk maar dit..was...echt...FUCKING VIES. Bij de eerste hap denk je nog: "Mmm, veel cacao", maar zodra je begint de kauwen is het een regelrechte aanval op je smaakpapillen. Misschien is dit soort chocola ook niet bedoeld om zo te eten maar meer om mee te koken of voor chocolademelk ofzo. Ik weet het niet, maar dit was in ieder geval geen aanrader. Gelukkig voor mij zag ik dat Anne-Marijns gezicht ook totaal vertrok.
Verder hebben we noten, curry humus, falafel, pompoen, champignons en geitenkaas gekocht en daar net een simpel maar lovely dish mee gemaakt. Jamie Oliver is er niks bij. En z'n Duitse variant ook niet.
Hier het recept:

Was haben Sie nodig?

• Falafel (verse want die is echt om te smullen)
• Couscous
• Courgette
• Pompoen
• Ui
• Knoflook
• Walnoten
• Amandelen
• Geitenkaas
• Tomaat
• Champignons

1. Zet wasser auf und kook de pompoen totdat deze ein bischen zacht ist. 

2. Bak de ui und de knoflook und snijd unterschwissen de champignons, courgette en tomaat.

3. Gooi de champignons, courgette en tomaat und später der pompoen bei de ui und knoflook. Kruiden met pepfer und salt. 

4. Doe wat couscous in eind pannetje en gaar deze in zwei minuten. 

5. Pak ein bakje en doe de groenten hierin en de couscous. Mix het geheel door elkaar.

6. Hak de noten, verbrokkel de geitenkaas en snij de falafel in stukjes en meng het door de rest.

7. SCHMULLEN MAAR!!

8. Lees je dit recept hardop, schreeuw het dan. We praten tenslotte Duits.

Sehr gesund! Alleen wat minder als je daarna een stuk taart naar binnen schuift. 

Over een uur ga ik naar het theater om Annie te bewonderen in haar nonnenpak. Ik ben nu al übertrots en dat wordt alleen maar meer. Hopelijk blijft het janken achterwege.

Morgen een Sister Act recensie! Auf Wiener schnitzel!

www.nadeche.net

www.zangoefeningen.nl

Op weg naar Vocalized

Gisteren moest ik invallen bij Vocalized, ook wel bekend als 'De mooiste zangschool van Nederland'. Voor de mensen die het niet kennen, het ligt in de Mortel (WAAR?!). En ja, het is zo middle-of-nowhere-derig als het klinkt. Wat dus betekent dat je helft van de autorit (een half uur!) het risico loopt om achter een tractor of ander boers voertuig terecht te komen, op wegen waar je NIET kan inhalen. Dat geluk had ik gisteren. 

Ten eerste stond ik op de weg richting Eindhoven al zalig in de file. Daarna was het superfijn dat vrachtwagens elkaar gingen inhalen. For your information: dat gaat niet heel snel, dat gaat fucking langzaam. Ik rijd altijd best hard en ben in de auto ook best ongeduldig. Best. 

Dus ik dacht toen ik eindelijk van de snelweg af was; nu kan ik wel weer een paar minuutjes inhalen. No way. De tractors, vrachtwagens en huisvrouwbestuurders (het type dat telkens net onder de toegestande snelheid gaat zitten) vlogen me om de oren. Op een gegeven moment was ik het schelden beu dus zat ik met een rode kop vingertikkend achter het stuur. "Blijf positief Nadeche, blijf positief. Dan zullen positieve dingen jou overkomen". Het enige positieve was dat 1 (!!!!) vrachtwagen een afslag eerder nam dan ik dacht. God zegen mij.

Het lesgeven bij Vocalized was overigens hartstikke tof. Ik had alleen maar leerlingen die allemaal echt iets konden, goed voorbereid waren en durfden te zingen. Het leuke was dat ik iedereen wel weer een stapje verder heb kunnen helpen (denk ik) en dat gaf mij ook weer voldoening. Het was zeker een geslaagde avond.

Helaas zat ik op de terugweg achter een leuke mevrouw die bij elke bocht op haar rem ging. Yes.

www.nadeche.net

www.zangoefeningen.nl

Audities

Gisteren waren de zangaudities voor de musical van de school waar ik werk. Er waren zoveel aanmeldingen dat ik m'n laatste uur er voor uit had laten vallen.
Daar gingen we dan: 4,5 uur lang naar krijsende kindjes luisteren. Wat een klus. Maar ook heel leuk.
En ze waren zenuwachtig, stuk voor stuk. Soms werd ik er gewoon ongemakkelijk van.
"Oh sorry sorry sorry, dat was de verkeerde tekst!!!!" Who gives a fuck kind.

Er was één meisje dat me bijna tot tranen toe roerde. Dat meisje is heel erg gepest op de basisschool en ontzettend onzeker. Maar toen ze begon te zingen leefde ze op (en ik ook). Wat een prachtig, zuiver stemmetje. En zo'n ontzettend lief kind. Constant 'bedankt' en 'dank je wel' bij alles wat je zei, het raakte me diep. Ook al was ze bij de spel en dansauditie veel te bang en onzeker, we hebben haar aangenomen omdat ze prachtig zong en omdat je het zo iemand heel erg gunt.
Kortom, het was een hele vermoeiende maar leuke dag.

Ik snapte wel een beetje hoe een X-factor jury zich voelt. Je moet pissen als een malle maar je kan niet weg. Je wil aardig blijven maar als iemand je zwaar op je zenuwen werkt, is dat soms best lastig ("Ja, ik heb het eigenlijk niet voorbereid"....Klap. in. je. gezicht).
Je moet iedereen een eerlijke kans geven, ook al is diegene totaal talentloos. Je wordt soms heel onaangenaam verrast door een prachtig popje met een kraaienstem. Je moet je lach inhouden ("ik ga een liedje zingen uit Les Misseraables", met de 's'-en uitgesproken). It's a hell of a job.

Maar ik heb heel veel respect voor die kinders. Ze zingen toch maar even solo ook al hebben sommige van hen überhaupt nog nooit gezongen. Het wordt vast weer een prachtige show dit jaar.
Hier spreekt een trotse juf.

Oh ja, en ik liet een film zien aan brugklassers zien waarvan ik even was vergeten dat de hoofdpersoon werd gepijpt door een oma zonder kunstgebit. 

www.nadeche.net

www.zangoefeningen.nl

Bredase Singelloop

Vandaag heb ik de Bredase Singelloop gelopen, de 5 km. En het was LEUK!!
Ik weet niet of ik ook echt de hele tijd met een blije kop heb gerend of dat ik dat alleen maar dacht maar ik zat verdomde goed in m'n vel (dus vergeet de blog van gisteren).
Het is natuurlijk helemaal geen boeiende afstand maar het was zo tof om nu eens een van de renners te zijn, in plaats van aan de kant te staan. Bovendien was het heerlijk weer! Zonnetje op m'n toeter, kort broekje, strak shirtje (met zo'n echt hardlopersnummer erop gespeld), loeilelijke maar o-zo fijne witte hardloopschoenen, knot op m'n hoofd, muziekje in m'n oren en gaan met die caravaaaan.
De eerste 3 km heb ik rustig aan gedaan en op een constant tempo gelopen. De laatste 2 km ben ik gaan versnellen en de laatste 500 meter heb ik een heuse sprint getrokken. Ik voelde me net zo'n skinny ass Somaliër van tv. Fantastisch. Het resultaat: 30.08 minuten, zo snel had ik eerder niet gerend.

Menschen, ik heb de smaak te pakken. De Warandeloop op 24 en 25 november wordt waarschijnlijk de volgende wedstrijd waar ik aan mee ga doen. Of 10 km al haalbaar is, weet ik niet maar ik ga in ieder geval weer trainen. Hopelijk kan ik dan ook weer finishen met zo'n prachtige kop als deze:

P.S Ook respect voor Lotte die in 38 minuten finishte en Daan die de 10 km liep in 44 minuten (WHAAAT?!)

www.nadeche.net
www.zangoefeningen.nl

Zucht.

Waarschuwing: Dit wordt een zeikblog.

Ik voel me kut. Al een paar dagen. Wat de reden precies is, weet ik niet. (NEE, IK BEN NIET ONGESTELD EN IK MOET HET OOK NIET WORDEN) .
Ik denk dat ik last heb van de crisis. Of ja denk, ik weet het wel zeker. De baan die ik zou krijgen, gaat vooralsnog niet door vanwege te weinig aanmeldingen. Mensen willen niet meer betalen voor muziekles. Tja, dan houdt het een beetje op. Op m'n andere werk is er gezeik met m'n contract. Ik werk daar nu 2 maanden zonder iets ondertekend te hebben omdat ik de aardige mevrouw die daar over gaat telkens niet kan bereiken. 8765 x voicemail ingesproken, 4583 keer bezoekjes gebracht en duizend miljoen mails verder en ik heb nog steeds geen salaris. Verder zijn zeg maar alle optredens in september niet doorgegaan en is er voor oktober ook al weer een gecanceld. YES. Het voelt alsof ik stil sta.

Ik haat dit omdat ik me dan zo'n standaard depressief zeikwijf voel, uit een slechte romantische comedy die badend in tissues jankend op de bank ligt, lurkend aan een fles whiskey.
Al lag ik in mijn geval niet op een bank, maar zat ik in een stinkende stoptrein (zonder de alcohol).
Ge-nant. Stiekem maakte ik een klein vreugdesprongetje omdat ik m'n tranen in bedwang had kunnen houden in publieke ruimtes. Hoezee, hoezee, hoezee!!

Toen had ik het briljante idee om te gaan zingen want dat zou me dan moeten opvrolijken.
Nou, je had me beter met m'n kop in een taart kunnen duwen, dan had ik misschien nog een beetje gelachen. Al m'n techniek leek verdwenen te zijn, ik blokkeerde op bijna elke noot en als de tekst ook maar een beetje sentimenteel werd, begon ik weer.
Dus ik vraag u, broeders en zusters: WAAR IS DAT FEESTJE?!

www.nadeche.net
www.zangoefeningen.nl

McMood

Ik had van 19:00 tot 20:00 zangles in de Mortel (say whaaat?!) dus ik moest een eindje rijden.

En aangezien ik al om 17:00 gegeten had, begon mijn maag op de terugweg behoorlijk te rommelen.

Een gele M sprong op mijn netvlies. "Niet aan toegeven, niet aan toegeven", dacht ik.

Maar ik ben een zwak mens. 

Zo zwak dat ik zelfs ben omgereden om langs de Mac te gaan. In m'n eentje.

Niet dat ik dan om de honger te stillen een klein hamburgertje neem, of een paar kipnuggets. 

Nee hoppatee: een Mc Mood menu met een milkshake banaan en frietsaus. 

En die Mc Mood is GROOT. En lekker. Kut.

Al zag het ei wat er op zat er wel playmobile-achtig uit, het smaakte me vervelend lekker. Voor m'n eigen gemoedsrust heb ik 2 happen laten liggen (maar daarna uiteraard wel nog een bak friet achterover gegooid...).

Maar voordat ik aan dit maal kon beginnen moest ik eerst langs een clown achter 'het eerste raam'.

"Goeeeeeeeeeedenavond, WELkom bij McDonalds. Mag ik uw bestelling alsjeblieft?". 

Toen ik daar aankwam duurde het voor mij al te lang voordat ze het raam opendeed. Ik zat dus al zachtjes scheldend in de auto. Toen het uiteindelijk open ging, zei ze dit:

"HOOOIIIIIII" (op een onaangename frequentie). Uh..hallo. En toen in haar oortje: "Een hele hele hele goedenavond, wuuueeelkom bij McDonalds'. Naast pipo zat een soort Downer die het allemaal ook erg vermakelijk vond. 

Ik wat minder. Ik kreeg namelijk nog 10 cent van haar. 

Maar goed, toen ik eenmaal die gemalen paardenkont en gehakte koeienlul naar binnen zat te werken dacht ik: "Who cares. I'm lovin' it".

www.nadeche.net

www.zangoefeningen.nl

Creatief met quinoa

Jaaaaaa ladies and gentlepeople, d'n Des heeft weer een super simpel, lekker en gezond gerecht gemaakt. Met andere woorden: gooi een paar eetbare spullen in een bak en vreten maar!

Wat heeft u nodig?

• Quinoa (te koop bij de Eko plaza of een andere biowinkel)
• Een zak gemengde sla
• Bio balletjes (jum jum jum)
• Appel (Elstar will do the job)
• Gele paprika
• Erwtjes
• Citroensap (een beetje als een soort dressing)
• (Verse) Peper en zout

Een paar tips:

- Voordat je aanvalt, laat het geheel even koud worden in de koelkast, dan is het net wat frisser!

- Koop diepvrieserwtjes en laat ze heel kort koken. Als de erwtjes boven komen drijven zijn ze goed. Dan smaken ze een beetje knapperig en zijn ze helder groen (niet legergroen als in 'ik-ben-al-m'n-vitaminen-verloren-in-het-water').
- Snijd de bioballetjes in vieren. Eet net wat chiller. 

- Zet een leuk muziekje op tijdens het bereiden. Gezelligheid gegarandeerd! Kijk wel uit dat je geen loeihete spatel als microfoon gebruikt. 

En dat is het! De verhoudingen kan je naar eigen behoefte op elkaar afstemmen.

Voor de 'echte' mannen onder ons die denken: "Daar is weer zo'n vrouw die leeft op sla". 

Niets van dat alles! Ik vind het gewoon lekker en bovendien is het een rijkgevulde salade dus heb ik potverdorie het recht om dit als een volwaardig diner te zien (er zit zelfs nepvlees in, wat wil je nog meer?!). Dit is een salade met ballen...letterlijk. 

Als je nou denkt: "Leuk en misschien nog best smakelijk..maar what the fuck is QUINOA?!" (Spreek uit: Kienoowa met de nadruk op 'noo'), hier komt een korte en bondige uitleg:

Quinoa lijkt op graan maar is het niet (TADAAAA VERRASSING!). Het is namelijk een plant en rijk aan eiwitten, vitamine B2 en E en mineralen als ijzer, koper en magnesium en is ook nog glutenvrij. Wat kan een mens zich nog meer wensen? Aan quinoa zelf zit niet heel veel smaak maar het is in een gerecht wel een hele gezonde toevoeging. 

Nadat het gekookt is ziet het er zo uit: 

Laat het u allen smaken!

www.nadeche.net

www.zangoefeningen.nl

Flabbergasted

Gisteren waren de dans- en spelaudities voor de musical, volgende week moeten ze zingen.
En we hebben echt een hele goede groep dit jaar. Wat een enthousiaste, gemotiveerde leuke leerlingen. Ik zou ze het liefst allemaal mee willen laten doen! Ook al dansten sommigen als een krant en speelden ze ver-schrik-ke-lijk (dat je er ongemakkelijk van wordt).

Maar voordat de audities begonnen kwam ik in een hele rare situatie terecht.
Ik was om 13:00 klaar met m'n lessen en ik was als een malle aan het opruimen en cijfers aan het invoeren omdat ik meteen door moest.
Plotseling gaat de deur open (zonder te kloppen) en lopen er drie meiden vastberaden naar binnen.
"De audities zijn in de fitnesszaal, niet hier" zei ik in de veronderstelling dat ze voor de musical kwamen.
Geen antwoord.
Vervolgens smijten ze hun tassen op de tafel en gingen ze een meter voor me zitten kletsen met elkaar. "Willen jullie iets vragen of..?", vroeg ik en ik voelde al dat ik boos werd.
"Is Theeuwes er niet?", zei een van die trollen. "Nee, ik ben er altijd op maandag", zei ik.
"Vorig jaar echt niet", zei ze...FUCKING arrogant, ik overdrijf niet.
"Klopt, maar dit jaar niet", zei ik. Serieus, hoe kon ik zo rustig blijven? "Maar ik wil eigenlijk dat jullie gaan want ik moet een aantal dingen regelen en ik moet naar de audities voor de musical", zei ik.
En toen dit:
"Wtf, dat mens is chagerijnig", zei een van de drie. WHAT THE FUCK, DAT MENS IS CHAGERIJNIG?! PARDON?! Ze deed niet eens een poging om het zachtjes te zeggen, nee gewoon voluit en recht voor m'n neus.
Op de een of andere hele vreemde manier besloot ik dit te negeren en te vragen wat ze kwamen doen.
"Kletsen".
"Hoezo kletsen? 't Is pauze en ik moet nog een hoop doen".
"Dat deden we bij Theeuwes ook altijd".
En toen weer:
"Hoezo is dat mens (AAAARGHHHHHH) zo chagrijnig?".
Ik zei: "Pardon? Jij durft mij chagerijnig te noemen?  Jullie komen hier binnenvallen om te 'kletsen' terwijl ik aangeef dat ik nog veel moet doen en nog blijf je zitten. Ik vind jou zo ontzettend onbeschoft en ik wil dat je NU gaat".
Toen kreeg ik een blik van 'Wie ben jij in godsnaam?' maar uiteindelijk gingen ze.

Ik moest daarna echt nog even beseffen wat er net was gebeurd. Zo onbeschoft!
Het meest vervelende vond ik nog wel dat ik overrompeld was en dat deze wijven (want dat zijn het) het beetje autoriteit dat ik in me heb, totaal ondermijnden. Het waren tweede klassers for fuck sake!!
Ik wist ook niet goed wat ik er mee aan moest omdat ik die leerlingen geen lesgaf en dus niet eens kende. Misschien had ik ook geen zin om er een heel groot ding van te maken, ik weet het niet.
Wat ik wel weet is dat ik ze het liefst bewerkt had met een stoel, met hun hoofd door de tv had willen duwen, al hun nagels had willen uittrekken en hun lichaamsdelen door het lokaal had willen verspreiden. En voordat ik de deur zou dichttrekken keihard 'I will survive' door de speakers zou laten schallen.
Maar dan zou ik waarschijnlijk ontslagen worden en er uiteindelijk nog niks mee opschieten.

P.S Nu ik het toch over moord heb: Dexter seizoen 7 is begonnen! Hihaaaa!

www.nadeche.net